«Τα κουμπιά δεν είναι τίποτα, μέχρι να εκπαιδευτεί το μυαλό». «Προσοχή: Η πρόωρη χρήση της αριθμομηχανής μπορεί να είναι επιβλαβής για την εκπαίδευση του παιδιού σας». Μερικά από τα μηνύματα που αναγράφονταν σε πλακάτ μαθηματικών στις 4 Απριλίου 1986 στην Ουάσινγκτον.
Τότε που εκατοντάδες καθηγητές είχαν διαδηλώσει ενάντια στη χρήση «υπολογιστών τσέπης», οι οποίοι είχαν μπει στις ζωές των μαθητών κάθε ηλικίας.
«Ξέρω πώς σκεφτόμουν ως παιδί. Αν υπήρχε “συντόμευση” που να μπορούσα να χρησιμοποιήσω, θα τη χρησιμοποιούσα. Δεν θα επέλεγα τον δύσκολο δρόμο. Γι’ αυτό πρέπει να απαγορεύσουμε τα κομπιουτεράκια», ανέφερε ένας εξ αυτών, ο εκδότης βιβλίων μαθηματικών, Τζον Σάξον.
Οι καθηγητές υποστήριζαν ότι οι νεαροί θα… αποβλακώνονταν. Πού να ήξεραν τι θα επακολουθούσε. Τώρα πια η τεχνολογία έχει παρεισφρήσει για τα καλά (και) στα σχολεία. Με αποκορύφωμα, φυσικά, την τηλεκπαίδευση στα «μαύρα» χρόνια της καραντίνας εν μέσω Covid.
Η γενική άποψη έλεγε ότι τουλάχιστον τα παιδιά του Δημοτικού θα έπρεπε να αποφύγουν τον εύκολο δρόμο με το σκεπτικό ότι βρίσκονταν σε ηλικίες όπου αναπτύσσουν τις υπολογιστικές τους δεξιότητες και την κριτική τους σκέψη.
Σκεφτείτε το εξής: Η χρήση GPS βοηθά τα μέγιστα τους οδηγούς (κυρίως) να φτάσουν στον προορισμό τους, χωρίς μάλιστα να χρονοτριβήσουν. Ακολουθώντας τις οδηγίες, η αποφυγή της κίνησης και ο εντοπισμός ταχύτερων διαδρομών καταπραΰνουν τα τεντωμένα νεύρα. Στον αντίποδα, ωστόσο, το μυαλό λειτουργεί λιγότερο.
 | ||
Υποστήριζαν ότι τα προβλήματα και οι ασκήσεις δεν έπρεπε να επικεντρώνονται στις περίπλοκες πράξεις, αλλά στον αναλυτικό τρόπο σκέψης. Δηλαδή η συλλογιστική πορεία να έχει μεγαλύτερη αξία από το αποτέλεσμα. Υπήρχε μάλιστα και σχετικό μακροσκελές άρθρο στους “Los Angeles Times” που δημοσιεύθηκε στις 17 Μαΐου εκείνης της χρονιάς.
Ιδού ένα απόσπασμα:
«Για τους ενήλικες, είτε σε επιχειρήσεις/πανεπιστήμια είτε κάθονται γύρω από το τραπέζι την ώρα της πληρωμής των λογαριασμών, ο κύριος σκοπός των μαθηματικών είναι η επίλυση προβλημάτων.
Τα απλά γίνονται με το μυαλό και τα σύνθετα με μια αριθμομηχανή. Για τους μαθητές της μέσης και ανώτερης τάξης, ωστόσο, τα μαθηματικά αποτελούνται κυρίως από υπολογισμούς με χαρτί και μολύβι.
“Ξοδεύουμε το 95% του χρόνου μας για να τους κάνουμε να εξασκηθούν σε κάτι που δεν θα χρησιμοποιηθεί εκτός σχολείου”, είπε ο Κλάιντ Κόρκοραν, καθηγητής στο Γυμνάσιο Γουιτίερ, ο οποίος προήδρευσε σε μια κεντρική επιτροπή που επιδιώκει να ανακατευθύνει το πρόγραμμα σπουδών των μαθηματικών.
Συνήθως, οι μαθητές δεν αντιμετωπίζουν πιο δύσκολα μαθηματικά προβλήματα που απαιτούν σκέψη, όχι μόνο υπολογιστές.
Ταυτόχρονα, συχνά υστερούν στην εκμάθηση πρακτικών δεξιοτήτων, επί παραδείγματι πώς να χρησιμοποιούν στατιστικά ή να υπολογίζουν διανοητικά μια απάντηση.
“Ξοδεύουμε πολύ χρόνο, δουλεύοντας σε κάθετη (μακρά) διαίρεση, κάτι που είναι γελοίο”, είπε η Μάριαν Πάστερνακ, καθηγήτρια στο Σέρμαν Όουκς Σέντερ του Λος Άντζελες.
Αυτοί οι δάσκαλοι και άλλοι με το ίδιο σκεπτικό, πιέζουν σκληρά για να αλλάξουν τον τρόπο διδασκαλίας των μαθηματικών.
Μακριά από υπολογισμούς με χαρτί και μολύβι και οδεύοντας προς την επίλυση πιο περίπλοκων προβλημάτων, πιθανώς με τη βοήθεια αριθμομηχανών ή υπολογιστών.
Αυτό το καλοκαίρι σχεδιάζουν να ακουστεί η φωνή τους, καθώς το Εκπαιδευτικό Συμβούλιο της Πολιτείας της Καλιφόρνια ξεκινά την επανεξέταση των νέων εγχειριδίων που θα χρησιμοποιηθούν στα δημόσια σχολεία της πολιτείας τα επόμενα επτά χρόνια».
Η αντιπαράθεση συνεχίστηκε επί σειρά ετών, αλλά στα περισσότερα κράτη του κόσμου οι αριθμομηχανές δεν απαγορεύτηκαν ποτέ.
Αντίθετα είναι στην ευχέρεια του καθηγητή ή δασκάλου αν θα επιτρέψει τη χρήση τους εντός της αίθουσας ή ακόμα και στα διαγωνίσματα.
Σε γενικές γραμμές, πάντως, η πλειονότητα των σχολείων τα εντάσσει στα «εργαλεία» που μπορούν να χρησιμοποιούν οι μαθητές από το Γυμνάσιο κι έπειτα.
loading...
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.