Ο Πολ Ροζολί είναι ένας Αμερικανός οικολόγος επιστήμονας που έχει αφιερώσει πάνω από 16 χρόνια της ζωής του στην μελέτη και στην προστασία του τροπικού δάσους του Αμαζονίου και των κατοίκων του.
Το έργο του τον έχει μεταφέρει σε χώρες όπως η Βραζιλία, το Περού, αλλά και η Ινδονησία και η Ινδία, για να μελετήσει και να υπερασπιστεί με κάθε τρόπο την προστασία του περιβάλλοντος. Ωστόσο, παρά τις προσπάθειες του ίδιου και πολλών άλλων ανθρώπων είναι φανερό ότι το πρόβλημα παραμένει και οι βιότοποι όπου βρίσκουν καταφύγιο πολλά είδη ζώων συνεχώς συρρικνώνονται με αποτέλεσμα να θέτουν σε κίνδυνο την επιβίωση των ζώων αυτών.
Ένα από αυτά που διατρέχουν πολύ μεγάλο κίνδυνο είναι το πράσινο ανακόντα, ένα από τα μεγαλύτερα μη δηλητηριώδη φίδια σφιγκτήρες στον κόσμο. Το 2014 ο Ροζολί θέλοντας να τραβήξει τα βλέμματα στον κίνδυνο αυτόν που καραδοκεί για τα ζώα του Αμαζονίου αποφάσισε να κάνει κάτι παράτολμο: Να αφήσει το γιγάντιο ανακόντα να τον φάει, για να σοκάρει τον κόσμο και να αναλάβει δράση.
Ο Ροζολί, έχοντας στο πλευρό του μια ομάδα δέκα ατόμων, πέρασε τρεις μήνες περιπλανώμενος στον Αμαζόνιο. Σκοπός του δεν ήταν μόνο να εντοπίσει το πράσινο ανακόντα που θα τον «έτρωγε», αλλά να μελετήσει αυτό το μυστηριώδες είδος που είναι τόσο δύσκολο να εντοπιστεί και να ερευνηθεί.
Τελικά βρήκαν έναν τέλειο υποψήφιο, ένα φίδι μήκους 6 μέτρων. Για το πείραμα, ο Ροζολί φορούσε μια ειδική στολή από ανθρακονήματα που σχεδιάστηκε από μια ομάδα μηχανικών με τη χρήση τρισδιάστατης τεχνολογίας. Η στολή κατασκευάστηκε για να εμποδίσει το φίδι να τον συνθλίψει και να αντέχει στα πεπτικά του υγρά. Επιπλέον, σχεδιάστηκε ώστε να είναι λεία, για να μην ερεθίζει το φίδι. Καλυμμένος με αίμα γουρουνιού για να προσελκύσει το ανακόντα, ο Ροζολί ήταν συνδεδεμένος με ένα μικρόφωνο, ενσωματωμένες κάμερες, μια μάσκα προσώπου συνδεδεμένη με ένα σωλήνα ανθεκτικό στη σύνθλιψη και μια παροχή οξυγόνου τριών ωρών.
Παρά τους αυξανόμενους καρδιακούς παλμούς του και τη δύσκολη αναπνοή του, ο Ροζολί προσπάθησε να παραμείνει ήρεμος. Ωστόσο, καθώς η λαβή του φιδιού έσφιγγε και άρχισε να προσπαθεί να καταναλώσει το κεφάλι του, αναγκάστηκε να καλέσει βοήθεια. Η ομάδα του επενέβη γρήγορα και έβγαλε το φίδι, ενώ τον είχε καταναλώσει μόνο εν μέρει.
Αναλογιζόμενος την εμπειρία, ο Ροζολί θυμήθηκε την τρομακτική στιγμή που το στόμα του φιδιού άνοιξε διάπλατα και όλα έγιναν μαύρα. «Έμεινα χαλαρός και το άφησα να με σφίξει». Περιέγραψε την τεράστια πίεση, νιώθοντας τη στολή του να ραγίζει και τα χέρια του σχεδόν να εξαρθρώνονται. Φοβούμενος σοβαρό τραυματισμό, αποφάσισε να τερματίσει το πείραμα.
Παρά την έντονη και επικίνδυνη συνάντηση, ο Ροζολί επέμεινε ότι δεν τρομοκρατήθηκε, εμπιστευόμενος τη δύναμη της στολής του και την παρουσία ειδικών. «Προσέξαμε πολύ», είπε. «Το θέμα ήταν πραγματικά να δείξουμε στους ανθρώπους τη δύναμη αυτών των φιδιών με αποστολή την προστασία των βιοτόπων τους».
Μέσω αυτού του ακραίου και αμφιλεγόμενου κόλπου, ο Ροζολί είχε ως στόχο να τραβήξει την παγκόσμια προσοχή στη δεινή κατάσταση του Αμαζονίου και της άγριας ζωής του, ελπίζοντας να εμπνεύσει για την προστασία αυτών των ζωτικών οικοσυστημάτων. Η απίστευτη προσπάθειά του καταγράφηκε στη σειρά του Discovery Channel «Eaten Alive», ωστόσο τα αποτελέσματα μετά την προβολή δεν ήταν ακριβώς αυτά που περίμενε ο ίδιος ο Ροζολί.
Πολλές οργανώσεις, όπως η Peta, έκαναν λόγο για κακοποίηση του φιδιού κάτι που ο ίδιος ο Ροζολί το αρνείται κατηγορηματικά λέγοντας ότι έλαβαν όλα τα απαραίτητα μέτρα. Άλλοι έμοιαζαν να απογοητεύτηκαν που το φίδι δεν έφαγε πραγματικά τον Ροζολί παρόλο που αυτό «υποσχόταν» ο τίτλος. Επίσης, αυτό που διαπίστωσε και ο ίδιος ο Ροζολί μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ ήταν ότι το Discovery Channel είχε κόψει στο μοντάζ τα περισσότερα πλάνα που είχε τραβήξει ο ίδιος και η ομάδα του επί τρεις μήνες από τη ζωή των φιδιών αυτών και από το δάσος του Αμαζονίου, στα οποία καταγραφόταν η ομορφιά, αλλά και η καταστροφή του. Αντίθετα, τα κανάλι προτίμησε να εστιάσει στο «πείραμα» χάνοντας την ουσία, όπως ανέφερε ο Ροζολί.
Ωστόσο, όπως επισήμανε ο ίδιος μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ, αυτό που έχει σημασία είναι ότι όλοι μιλούσαν πλέον για τα φίδια αυτά, ενώ χάρη σε αυτό μπόρεσε να συγκεντρώσει αρκετά χρήματα για να τα αφιερώσει στην εις βάθος μελέτη αυτού του μυστηριώδους είδους φιδιού: το πράσινο ανακόντα.
loading...
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.