Ο θρύλος θέλει τους περισσότερους από τους Τούρκους κομάντο στα Ίμια, σε εκείνο το (παραπάνω από) θερμό επεισόδιο, νεκρούς…
Και ο αστικός μύθος, με την απαραίτητη συνοδεία θεωριών συνωμοσίες, λέει ότι δεν ήταν μόνο θέμα τύχης τα αναπάντεχα και παράξενα «γεγονότα» που οδήγησαν στον αφανισμό της ομάδας «Καρντάκ». Ή, μήπως, τα πράγματα δεν είναι έτσι ακριβώς;
Ήταν Ιανουάριος του 1996 όταν, όπως είπε και ο τότε πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, Μπιλ Κλίντον: «Ελλάδα και Τουρκία ξεκινούν πόλεμο, επειδή δύο Τούρκοι δημοσιογράφοι και κάποιοι Έλληνες βαρκάρηδες συνεπλάκησαν σε έναν βράχο που κατοικούσε μία κατσίκα»…
Όπως και να ‘χει, τα γεγονότα εκείνων των ημερών ήταν ένα από τα πιο δυνατά επεισόδια στο σίριαλ των τελευταίων δεκαετιών, το σενάριο του οποίου έχει ως βάση την αμφισβήτηση από την πλευρά της Τουρκίας εδαφών και κατά συνέπεια την καταστρατήγηση διεθνών ή διμερών συμφωνιών.
Η δημιουργία «γκρίζων ζωνών» αποτελεί πάγια τακτική της γειτονικής χώρας, που στα Ίμια έστειλε την επίλεκτη ομάδα Καρντάκ, την ίδια ώρα που στην άλλη πλευρά της βραχονησίδας υπήρχαν μέλη των ελληνικών ειδικών δυνάμεων. Με πολλές ακόμα δυνάμεις (κυρίως του ναυτικού) να βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής, μια σπίθα θα ήταν αρκετή να φέρει γενικευμένη σύρραξη. Πράγμα που ευτυχώς δεν συνέβη.
Η Ελλάδα, ωστόσο, είχε πληρώσει βαρύ αντίτιμο σε αίμα, με τον θάνατο των τριών χειριστών ελικοπτέρου που κατέπεσε. Το επίσημο πόρισμα κάνει λόγο για απώλεια ελέγχου συνεπεία και των δυσμενών συνθηκών, όμως πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι καταρρίφθηκε από εχθρικά πυρά, αλλά η αλήθεια θυσιάστηκε στον βωμό της ειρήνης.
Σε κάθε περίπτωση, μόλις 15 ημέρες αργότερα και συγκεκριμένα στις 15 Φεβρουαρίου 1996 τα τουρκικά Μέσα μεταδίδουν την είδηση για την πτώση ενός ελικοπτέρου τύπου S-70A Black Hawk, στο οποίο έχουν επιβιβαστεί 14 άτομα μαζί με το πλήρωμα.
Λίγα λεπτά, μόλις, μετά την απογείωσή του από τον ναύσταθμο «Ακσάζ», κοντά στην Σμύρνη, αρχίζει ξαφνικά να χάνει ύψος και συντρίβεται στην θάλασσα. Πέντε επίλεκτα μέλη της SAT χάνουν τις ζωές τους και κατονομάζονται ως οι Μπουλέντ Ουστά, Αϊκούτ Τετίκ, Ιχσάν Τσακμάκ, Αχμέτ Σελτσούκ και Τοπράκ Καριστίρ, αν και ορισμένοι σταθμοί αντί του τελευταίου, αναφέρουν το όνομα Αχμέτ Τοπρακαριστιράν.
Όπως και να’ χει και στις δύο όχθες του Αιγαίου οι θεωρίες δίνουν και παίρνουν. Οι υπόνοιες για πράξη εκδίκησης της Ελλάδας για τους θανάτους των Παναγιώτη Βλαχάκου, Χριστόδουλου Καραθανάση και Εκτορα Γιαλοψού, καταγράφονται στον Τύπο των δύο χωρών, ενώ γίνεται ξεκάθαρη αναφορά για μέλη της ομάδας Καρντάκ, εκείνης δηλαδή που είχε ανέβει στα Ίμια, δίχως από την τουρκική πλευρά να επιβεβαιώνεται ή να διαψεύδεται –επίσημα- οτιδήποτε. Δύο μήνες μετά, οι εφημερίδες και τα κανάλια, θα παίξουν άλλη μία σχετική είδηση, έστω και στα ψιλά. Με διαφορά τριών ημερών, σε διαφορετικά τροχαία δυστυχήματα, γίνεται λόγος και πάλι για μέλη της SAT.
Και φτάνουμε έτσι στο 2003, όταν ακόμη ένα όνομα νεκρού Τούρκου στρατιωτικού γίνεται πρωτοσέλιδο. Ο λόγος για τον Ζέκι Σεν, ο οποίος θα χάσει την ζωή του στην πλατεία Ταξίμ. Σύμφωνα με τα σενάρια, είχε ηγετικό ρόλο στην ομάδα που ανέβηκε στα Ίμια και ο θάνατός του προήλθε από μια παράξενη επίθεση που δέχτηκε. Ενώ γιόρταζε τα γενέθλιά του, με την σύντροφό του στο πλευρό του, τρεις νεαροί τον πλησίασαν και τον τραυμάτισαν θανάσιμα με αλλεπάλληλες μαχαιριές…
Εάν όλα τα παραπάνω είχαν όντως συμβεί, τότε οι 8 από τους 12 Τούρκους κομάντος της ομάδας Καρντάκ ήταν νεκροί. Ωστόσο το 2012 δίνει συνέντευξη ο τότε πλωτάρχης, Ιζ Μετίν, θα μιλήσει για εκείνα τα κρίσιμα και αγωνιώδη 24ωρα και –ανάμεσα σε άλλα- θα αναφερθεί και στους άνδρες των ειδικών δυνάμεων. Επιπλέον, δίνει στη δημοσιότητα και τα ονόματά τους, με κανένα από αυτά να μην συμπεριλαμβάνεται στη λίστα με θα θύματα του περιστατικό με το ελικόπτερο στον ναύσταθμο «Ακσάζ». Θέση την οποία αργότερα επιβεβαιώνει ο επικεφαλής της δύναμης που κατέβηκε στα Ίμια, τονίζοντας ότι κανένας σύντροφός του δεν επέβαινε στο μοιραίο S-70A Black Hawk.
Κι ενώ αυτά λέγονται από επίσημα χείλη, το 2019 σε εκδήλωση στην επέτειο των γεγονότων, μιλά ο εκ των πρωταγωνιστών, Χακάν Γιουρκάν, ο οποίος ήταν μέλος της ομάδας. Σε μια αποστροφή του λόγου του θα αναφερθεί και στο περιστατικό της πτώσης του ελικοπτέρου, λέγοντας ότι εκεί χάθηκαν φίλοι και σύντροφοι, δίνοντας έτσι «τροφή» για νέες θεωρίες συνομωσίας οι οποίες αναζωπυρώθηκαν. Μάλιστα εκείνη τη μέρα μίλησαν και άλλοι στρατιωτικοί, ως μέλη της ίδιας ομάδας, αλλά τα μισά ονόματα διέφεραν από την λίστα που είχε δώσει παλιότερα ο πλωτάρχης, Ιζ Μετίν και περιπλέκοντας έτσι για άλλη μια φορά την υπόθεση.
Το βέβαιο είναι πως πέρα από τα σενάρια που αναπτύχθηκαν, ο μόνος άνθρωπος που σίγουρα βρισκόταν στα Ίμια και αργότερα βρήκε τον θάνατο είναι ο Σαντετίν Ντογκάν. Μετά την αποστρατεία του, εργάστηκε για λογαριασμό των τουρκικών αερογραμμών ως υπεύθυνος ασφαλείας. Ευρισκόμενος στο Μογκαντίσου της Σομαλίας, έπεσε μετά από πυρά που δέχτηκε από αγνώστους…
Έτσι, 28 χρόνια μετά από εκείνες τις ημέρες που η Ελλάδα και η Τουρκία βρέθηκαν ένα βήμα μακριά από τον πόλεμο, οι αστικοί μύθοι συνεχίζουν να υπάρχουν και να γιγαντώνονται όσο περισσότερο απομακρυνόμαστε χρονικά από τα γεγονότα. Για κάποιους, άλλωστε, όλα όσα περιέχονται και στο παρόν κείμενο, θεωρούνται δεδομένα και εκεί έξω υπάρχει η αίσθηση ότι και η Τουρκία πλήρωσε (όπως και η Ελλάδα) με αίμα την διεκδίκηση των Ιμίων.
loading...
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.