Σε μια στιγμή, τα πάνω κάτω. Αυτό που επί σειρά ετών ήταν για τον Ρενέ Χένρικσεν μια ήρεμη «συνταξιοδότηση» μετά από μια λαμπρή καριέρα στα γήπεδα, γινόταν ξάφνου εφιάλτης. Το απόλυτο σοκ.
Η διάγνωση, πριν από κοντά 6 χρόνια, τον χτύπησε σαν κεραυνός: Πολλαπλό μυέλωμα. Ένας ανίατος ακόμα τύπος καρκίνου. Μια κακοήθεια των πλασματοκυττάρων. Αυτά, υπό φυσιολογικές συνθήκες, παράγουν τα αντισώματα που προστατεύουν το ανοσοποιητικό σύστημα.
Στην περίπτωση αυτή όμως, αποτυγχάνουν να το κάνουν. Σε τελική μορφή, η ασθένεια προκαλεί ισχυρούς πόνους στα οστά, αιμορραγία, κόπωση και απώλεια βάρους, ενώ οδηγεί τον πάσχοντα σε επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις.
Ο Δανός άλλοτε στόπερ του Παναθηναϊκού, όσο κι αν ταράχτηκε με το που άκουσε τα δυσάρεστα νέα, δεν άφησε τον εαυτό του να παραδοθεί. Δεν είχε άλλωστε μάθει ούτε να δρα ούτε να σκέφτεται μοιρολατρικά. Λίγο καιρό αργότερα και αφού πρώτα το έψαξε πολύ με τους γιατρούς του, είχε φέρει τον αγώνα στα μέτρα του. Προτάθηκε η λύση της χημειοθεραπείας. Του χορηγούταν υψηλή δόση μελφαλάνης και ακολούθησε μεταμόσχευση αιμοποιητικών κυττάρων. Αυτό είχε μεν αποτέλεσμα, αλλά και πολλές παρενέργειες που τον ζόριζαν πολύ στην καθημερινότητα και στη ψυχολογία του.
Πάντως πήγαινε αναντίρρητα καλύτερα, ανταποκρινόμενος στην αγωγή, και το εξέφραζε: «Ως αθλητής, με ενοχλεί που δεν μπορώ να νικήσω, που δεν μπορώ να ξεριζώσω την ασθένεια. Από την άλλη, μπορώ να το μειώσω όσο είναι δυνατόν, ώστε να πάρω τουλάχιστον την… ισοπαλία». Είχε ωστόσο μέσα του και την προσδοκία των ενισχύσεων ώστε να περάσει στην αντεπίθεση. Γνώριζε πολύ καλά ότι έπρεπε πρωτίστως να αμυνθεί, να εξασφαλίζει το ζην και να περιμένει το έναυσμα για να πάρει αυτός την μπάλα στα πόδια, διεκδικώντας το ευζήν.
«Είμαι αποφασισμένος να βρω τη δύναμη και να το αντιμετωπίσω. Ελπίζω ότι σύντομα η επιστήμη θα νικήσει τον καρκίνο, προκειμένου να υποχωρήσει από όλους όσοι έχει “χτυπήσει”», είχε πει.
Η ευχή του, η ελπίδα του εισακούστηκε. Ο 54χρονος σήμερα άλλοτε αμυντικός λαμβάνει μια νέα πρωτοποριακή θεραπεία που χτυπάει τον καρκίνο κατευθείαν στην καρδιά! Από τη χημειοθεραπεία, πέρασε στο επόμενο στάδιο της εξέλιξης της ιατρικής: ανοσοθεραπεία. Και όπως το θέτει το ίδιος «γεννήθηκα ξανά»!
Οι πρόσφατες εξελίξεις στη μοριακή βιολογία έχουν συμβάλει ώστε η δομή και η λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος να έχουν πλήρως διαλευκανθεί. Η σύγχρονη ανοσοθεραπεία έχει εκμεταλλευθεί αυτήν τη γνώση και με τη βοήθεια της κλινικής έρευνας έχει αποδειχθεί ο νέος πυλώνας στην θεραπεία του καρκίνου.
Στην περίπτωση του πολλαπλού μυελώματος, το φάρμακο, που ονομάζεται δαρατουμουμάμπη, είναι ένα μονοκλωνικό αντίσωμα που χορηγείται με μια απλή ένεση διάρκειας μόλις 5 λεπτών. Λειτουργεί με την προσκόλληση σε μια πρωτεΐνη στα κύτταρα του καρκίνου, υποδηλώνοντας στο ανοσοποιητικό σύστημα να τη σκοτώσει.
Ο ασθενής δεν έχει πρακτικά παρενέργειες και δεν νιώθει καθόλου… ασθενής. Και είναι αυτονόητο πως όσο περισσότερο πάει καλά σε βάθος χρόνου, τόσο περισσότερο αυξάνονται οι πιθανότητες να βρουν μελλοντικά οι ερευνητές ένα ακόμα καλύτερο φάρμακο, με ακόμα πιο ευεργετικά αποτελέσματα, χρονικά και σε ποιότητα ζωής.
«Μπορώ να πω πλέον ότι βρίσκομαι σε πολύ καλή φάση. Αισθάνομαι περίφημα. Με τη νέα θεραπεία, ανέκτησα την ποιότητα στη ζωή μου. Δεν έχω παρενέργειες και μπορώ να πηγαίνω κατευθείαν στο σπίτι ή στη δουλειά μετά το νοσοκομείο. Έχω πάρει πίσω την παλιά μου ζωή, κάτι που πριν από λίγα χρόνια θεωρούσα απίθανο. Είμαι έκπληκτος από αυτή τη νέα μορφή θεραπείας», εξηγεί ο Χένρικσεν και το χαμόγελο φωτίζει το πρόσωπό του. Μια φορά το μήνα (τον πρώτο καιρό πήγαινε λίγο συχνότερα) επισκέπτεται στο νοσοκομείο και του κάνουν μια ένεση στο στομάχι. Κι αυτό είναι όλο.
Οι θεραπευτικές εξελίξεις για την αντιμετώπιση του πολλαπλού μυελώματος, όπως και άλλων μορφών καρκίνου, έχουν οδηγήσει σε ριζική βελτίωση της πρόγνωσης αυτών των ασθενών. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων το πολλαπλό μυέλωμα χαρακτηρίζεται ως χρόνια νόσος, ενώ σε αρκετούς ασθενείς επιτυγχάνεται πλήρης ανταπόκριση της νόσου η οποία διατηρείται για πολλά χρόνια.
Σε αυτό ακριβώς στέκεται και ο παλαίμαχος αμυντικός, σε μια πιο σφαιρική προσέγγιση που προτάσσει και το ζήτημα της κοινωνικής ευθύνης: «Είμαι ένας από τους Δανούς που λαμβάνουν βοήθεια και ωφελούνται από την έρευνα που γίνεται στον τομέα της καταπολέμησης του καρκίνου. Υπάρχει χαοτική διαφορά στην τωρινή θεραπεία σε σχέση με αυτή που λάμβανα πριν από 5 χρόνια, το βλέπω και το νιώθω στο σώμα μου. Πάντα κάτι νέο γίνεται και πάντα προς τη σωστή κατεύθυνση. Οπότε βοηθάει πραγματικά πολύ κάποιος να στηρίζει την έρευνα για τον καρκίνο. Εγώ είμαι η ζωντανή απόδειξη γι’ αυτό».
Είναι ακόμα άρρωστος. Αλλά δεν νιώθει πλέον άρρωστος. Δείχνει απόλυτα υγιής, με τους γιατρούς να είναι αισιόδοξοι. Η ανοσοθεραπεία είναι το κλειδί που έχει επιτρέψει στον Ρενέ Χένρικσεν να ανακτήσει την παλιά του ζωή.
Σημαντικότατος όμως είναι και ο ψυχολογικός παράγοντας, η ψυχοθεραπεία θα μας επιτρέψετε να το θέσουμε. Κι εδώ μπαίνει στη συζήτηση το γκολφ. Το χόμπι του άλλοτε ηγέτη της άμυνας του «Τριφυλλιού». Από το μακρινό 1998 όταν μυήθηκε σε αυτό στο Μουντιάλ της Γαλλίας από τον τότε προπονητή του, τον Μπο Γιόχανσον. Αυτός άλλωστε τον «έψησε» να έρθει και στην Ελλάδα το 1999, την είχε μάθει καλά τη χώρα μας ο Σουηδός κόουτς από τις θητείες του σε Πανιώνιο και Καλαμάτα.
Ο Χένρικσεν συναντιέται με άλλους πρώην ποδοσφαιριστές ανά τακτά χρονικά διαστήματα γι’ αυτό που έγινε πάθος. «Ένα σπουδαίο παιχνίδι μυαλού», όπως το αποκαλεί ο άλλοτε παίκτης του Παναθηναϊκού, ο οποίος είχε κερδίσει το σεβασμό και την εκτίμηση ακόμα και φιλάθλων άλλων ελληνικών ομάδων. Ξεχωρίζοντας για το ήθος, τη μαχητικότητά του και βεβαίως, την ικανότητά να είναι εκεί που πρέπει όταν πρέπει, προστατεύοντας την άμυνα της ομάδας του.
Τον καιρό της πρώτης θεραπείας δεν σταμάτησε να παίζει γκολφ, αλλά δεν άντεχε πολύ, κουραζόταν. Τώρα μπορεί να παίζει ξανά με τις ώρες, νιώθοντας πλημμυρισμένος από όρεξη και ζωντάνια. Σαν να μην συναντήθηκε ποτέ με τον καρκίνο. Σαν να είναι ένας εφιάλτης που πάει, πέρασε.
Σε λίγες μέρες, ο Ρενέ Χένρικσεν πρόκειται να συμμετάσχει σε ένα τουρνουά του νέου του αγαπημένου σπορ. Τα έσοδα θα διατεθούν σε ερευνητικό ίδρυμα που καταπολεμάει τον καρκίνο. Ο Δανός άλλοτε στόπερ είναι το τέλειο παράδειγμα για το πόσο απαραίτητο είναι αυτό. Για το ότι τα λεφτά αυτά πιάνουν τόπο. Και βεβαίως, για το ότι ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ.
loading...
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.