Εδώ και πολύ καιρό έχει πάψει να είναι μυστικό ότι το Πολεμικό Ναυτικό έχει το σοβαρότερο πρόβλημα παραιτήσεων. Πλέον το παραδέχτηκε ανοικτά και το Αρχηγείο Στόλου, ενώ το επιβεβαίωσε και ο Α/ΓΕΕΘΑ με την πρόσφαση παρουσία του στο Ναύσταθμο.
Οι εξελίξεις υποδηλώνουν μορφή χιονοστιβάδας και είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η Ηγεσία των ΕΔ δεν μπορεί να κάνει πως δεν βλέπει.
Όμως, ειδικά η τελευταία διπλή παρουσία της Ηγεσίας των ΕΔ (Α/ΓΕΕΘΑ και Α/ΓΕΝ) όχι μόνο δεν δείχνει να έλυσε τα προβλήματα, αλλά φαίνεται να δημιούργησε περισσότερα. Προτάσεις του στυλ «βρείτε λύση» δεν υπάρχουν. Μαθαίνουμε ότι ακόμα κυβερνήτες πολεμικών πλοίων διαμαρτύρονται, δείγμα ότι τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. Μια επιστολή φωτιά δείχνει τα βαθύτερα αίτια και των προβλημάτων και των παραιτήσεων. Κυρίως όμως δείχνει ότι τα στελέχη του ΠΝ έχουν ανοίξει το στόμα τους για τα καλά επειδή δεν αντέχουν άλλο.
Η επιστολή:
Προχθές δημοσιεύτηκε στην έγκριτη ιστοσελίδα σας ένα κείμενο, προφανώς από στέλεχος του ΠΝ, που, ενώ παρουσίαζε αρκετά ρεαλιστικά ένα μέρος των προβλημάτων για τις συνθήκες εργασίας στο ΠΝ, κατέληγε σε δύο πολύ σοβαρά λάθος συμπεράσματα (με τη μορφή των υπονοούμενων). Το πρώτο άφηνε να εννοηθεί ότι οι δύσκολες συνθήκες εργασίας και οι παραιτήσεις αφορούν τους ΕΠΟΠ και το δεύτερο, ότι τη δυσκολία την προκαλούν οι Υπαξιωματικοί από τις Σχολές (ΣΝΔ-ΣΜΥΝ). Κρίμα, διότι ένα γενικά καλό κείμενο αδικήθηκε από μια άστοχη κατάληξη.
Ένα πολεμικό πλοίο είναι ένας πολύπλοκος διοικητικός οργανισμός. Για να λειτουργήσει χρειάζεται συνδυασμός ενεργειών και συνεργασία σε πολλά επίπεδα και συνεργασία. Εντός και εκτός πλοίου. Το πλοίο αν διαταχθεί να φύγει, συνήθως πρέπει να πάει κάπου «χθες.» Επίσης δεν μπορεί να φύγει μόνο με Αξιωματικούς, ούτε μόνο με Υπαξιωματικούς. Επίσης χρειάζεται και υποστήριξη εκτός Πλοίου, από Διοικήσεις, από Συνεργεία, από Εφοδιασμό. Οι ενέργειες πρέπει να είναι άμεσες και συντονισμένες. Αυτή η ανάγκη για αμεσότητα δημιουργεί όλο το πρόβλημα, το οποίο δείχνει ότι δεν μπορεί να ξεπεραστεί εύκολα. Παλιά γινόταν, πλέον όχι. Γιατί;;;
Κάθε Διοίκηση (άρα και το πλοίο) έχει μία ιεραρχική γραμμή. Η έλλειψη προσωπικού φαίνεται σε όλα τα επίπεδα της εσωτερικής ιεραρχίας κάθε Πλοίου, με διαφορετικό τρόπο. Στους χαμηλότερους βαθμούς φαίνεται με μορφή πίεσης για πρόσθετη χειρονακτική εργασία ενώ στους ψηλότερους με γραφειοκρατική και διοικητική εργασία. Προβλήματα με τους αριθμούς βαρδιών υπάρχουν και στις δύο περιπτώσεις, όπως και δύσκολες συνθήκες, φωνές, πολλές απαιτήσεις κλπ. Καμία εργασία δεν είναι λιγότερη σημαντική, ειδικά σε ένα Πολεμικό Πλοίο. Τα τελευταία χρόνια όμως τα κενά καλύπτονται με νέες πατέντες: δεν παίζει ρόλο ο βαθμός, όλοι κάνουν τα πάντα. Αξιωματικοί ασχολούνται με καθήκοντα Υπαξιωματικών και το αντίθετο, ανάλογα με το που υπάρχουν ελλείψεις. Πας για δουλειά και δεν ξέρεις που θα χρειαστεί να απασχοληθείς σήμερα.
Είναι λογικό κάθε στέλεχος στο ΠΝ να βλέπει τα πράγματα μόνο στο βαθμό που επηρεάζεται το ίδιο και αυτό είναι λογικό. Κάποιος που κάνει χειρονακτική εργασία βλέπει πόσος κόσμος λείπει για να βοηθήσει χειρονακτικά. Κάποιος άλλος που κάνει όλα τα έγγραφα βλέπει την έλλειψη υποστήριξης σε επίπεδο διοικητικής εργασίας. Και οι δύο μπορεί να εργάζονται ως το βράδυ, ο καθένας με βάση την ειδικότητα και το βαθμό του. Κάθε μορφή διοίκησης χρειάζεται όλες τις μορφές εργασίας. Αν λείψει μίας μορφής εργασία, υπάρχει πρόβλημα. Το διαπιστώνουμε ήδη.
Όμως ήδη το πρόβλημα έχει μεταφερθεί σε διαφορετικό επίπεδο: ο κόσμος πιέζεται σαν να μην υπάρχει αύριο. «Πρέπει», η μαγική λέξη. Πρέπει να τελειώνουμε, πρέπει να το φτιάξουμε, πρέπει να ταξιδέψουμε. Αλλά «ποτέ δεν πρέπει» να είμαστε ικανοποιημένοι ή να πάμε στα σπίτια μας στην ώρα μας ή να ασχολούμαστε μόνο με τα καθήκοντα που προβλέπονται. Γιατί;;;
Δυστυχώς στο ΠΝ δεν παρατηρούνται μόνο παραιτήσεις ΕΠΟΠ. Παρατηρούνται και πολλές παραιτήσεις Υπαξιωματικών/Ανθυπασπιστών από ΣΜΥΝ. Κυρίως όμως υπάρχει επιδημία παραιτήσεων σε Αξιωματικούς της Σχολής Δοκίμων. Όλα αυτά δεν είναι μυστικά, μπορεί να τα βρει ο οποιοσδήποτε στην ιστοσελίδα της Ναυτικής Επιθεώρησης. Το γεγονός ότι παραιτούνται στελέχη του ΠΝ από όλες τις προελεύσεις και κυρίως σε νέα ηλικία (στην πιο παραγωγική), αποδεικνύει ότι η κατάσταση είναι δραματική. Μόνο στο προηγούμενο τρίμηνο δίχως να υπολογίζονται όσοι βρίσκονταν κοντά σε ηλικία αποστρατείας, «τέθηκαν σε αποστρατεία μετά από αίτησή τους» 2 Αντιπλοίαρχοι ΣΝΔ, 3 Πλωτάρχες ΣΝΔ, 1 Υποπλοίαρχος ΣΝΔ, 2 Ανθυποπλοίαρχοι ΣΝΔ, 1 Ανθυποπλοίαρχος (Ε), 9 Σημαιοφόροι (Ε), 9 Ανθυπασπιστές, 11 Αρχικελευστές και 13 Επικελευστές (από τα τελευταία 24 στελέχη, τα 22 είναι ΕΠΟΠ). Στελέχη από όλες τις προελεύσεις.
Πολλοί νομίζουν ότι η έκταση των παραιτήσεων φαίνεται μόνο από τον αριθμό. Παραιτήθηκαν «πέντε» τον προηγούμενο μήνα. Ναι, αλλά «πέντε από πόσους;» Πέντε από 1000 (ΕΠΟΠ), από 150 (ΣΜΥΝ) ή από 30 (ΣΝΔ); Πότε θα τους αναπληρώσει το ΠΝ; Και ως αριθμούς και ως τεχνογνωσία. Η προσφιλής τακτική των τελευταίων ετών είναι τα διπλά καθήκοντα που έχουν ήδη αρχίσει να γίνονται τριπλά. «Μέχρι να έρθει αντικαταστάτης» είναι η εύκολη κουβέντα για να μην υπάρχουν αντιδράσεις παραπόνων από στελέχη που δεν είχαν αρκετή υποστήριξη ακόμα και για τη μία θέση.
Το τελευταίο διάστημα κάτι που σχολιάζεται θετικά στο Ναύσταθμο είναι οι αποκαλύψεις που έχουν κάνει συνδικαλιστές που προς μεγάλη έκπληξη όλων έβγαλαν από πολύ δύσκολη θέση πολλούς στρατιωτικούς και έδειξαν την ασχήμια της πραγματικότητας στο Στολο. Μιας πραγματικότητας που παρέμενε κρυφή. Φαίνεται ότι ανάγκασαν ακόμα και Κυβερνήτες ή Διοικήσεις να δουν διαφορετικά το σοβαρό πρόβλημα ενώ ως τώρα έλεγαν «και τι να κάνουμε;» Πλέον στο ίντερνετ και στα ΜΜΕ κυκλοφορούν έγγραφα που επιτέλους περιγράφουν τις πραγματικές συνθήκες εργασίας στο ΠΝ και πολλά από τα παράπονα του προσωπικού που δεν έχουν καμία τύχη μέσα στα Πλοία. Καθημερινά σε ολοένα περισσότερα Πλοία ακούγεται από τα πληρώματα η κουβέντα «να τηλεφωνήσουμε στους συνδικαλιστές να τα πούμε» ή «να τα στείλουμε σε δημοσιογράφο.»
Κι αν δεν φαίνεται πιθανό η Ηγεσία να αντιμετωπίσει τα προβλήματα (πχ ακόμα κι αν πιέσει να γίνουν κι άλλες προσλήψεις, θα παραμείνει ο κόσμος;) αλλά τουλάχιστον φαίνεται μια αντίδραση από ανθρώπους που είναι στην ίδια περιοχή με τα υπόλοιπα στελέχη και φαίνεται ότι έχουν γνώση των προβλημάτων, ότι ξέρουν το Στόλο. Που τους μιλάμε και καταλαβαίνουν τι τους λέμε. Και δεν βρίσκονται σε κάποιο απόμακρο γραφείο να βλέπουν τα πράγματα αλλιώς.
Σίγουρα πολλά στελέχη μπορεί να παραιτούνται για οικονομικούς λόγους. Σε ποιον στρατιωτικό στο ΠΝ φτάνουν τα χρήματα όμως, ειδικά όταν πρέπει να βάζουμε λεφτά από τις τσέπες μας ακόμα και για ταξίδια; Με πιστωτικές είμαστε οι περισσότεροι.
Τα περισσότερα στελέχη παραιτούνται κυρίως εξαιτίας των κακών συνθηκών εργασίας. Αυτό δεν αφορά μόνο το χαμηλόβαθμο προσωπικό, αφορά όλο το προσωπικό. Εργαζόμαστε όλη την ώρα υπό αυξημένο άγχος. Οι Αξιωματικοί δεν έχουν πλέον ωράριο γιατί δεν επαρκεί για τη γραφειοκρατία. Αν διαμαρτυρηθούν έμμεσα τους πετάνε ότι «μπορεί να έχει αντίκτυπο στην καριέρα τους.» Οι Υπαξιωματικοί επίσης δεν έχουν ωράριο, διότι τη μία βλάβη διαδέχεται άλλη βλάβη και δεν μπορούν να αντιδράσουν επειδή «θα είναι άρνηση διαταγής.» Κι αν δεν είναι άμεση εργασία, θα είναι απόσπαση επειδή λείπει κόσμος από άλλο Πλοίο που πρέπει να φύγει ταξίδι. Ή μπορεί να λείπει κόσμος από την Αγία Μαρίνα που άνοιξε πάλι το θέρετρο για καλοκαίρι κλπ. Πάντα θα υπάρχει κάποια «ανελαστική υπηρεσιακή ανάγκη.» Μόνο οι οικογένειές μας δεν θεωρούνται ανάγκες από την Υπηρεσία.
Και πως μπορεί κανείς να επιβάλλεται συνεχώς σε ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες μπορεί να ήταν στο Μετσόβειο αλλά για λόγους ανεργίας επέλεξαν τις ΕΔ; Με την απειλή: «θα κληθείς σε απολογία», «θα πρέπει να τρέχεις σε δικηγόρους», «αν δεν σου αρέσει εδώ να φύγεις» κλπ. Είναι αυτό σοβαρή διοίκηση;;;; Να έχεις άγχος από την στιγμή που θα ξυπνήσεις, μη τυχόν και αργήσεις στη δουλεία, να μην ξέρεις τι ώρα θα γυρίσεις, πόσο καιρό θα λείψεις στο ταξίδι, αν θα βγάλεις οικονομικά το μήνα, να μην ξέρεις αν θα σε μπλέξουν σε απολογίες και δικηγόρους, ή ποιος θα κρατήσει το παιδί επειδή άργησες πάλι να επιστρέψεις στο σπίτι κλπ… Ποιος Κυβερνήτης και ποιος Διοικητής ανέλαβε τις ευθύνες του για σύζυγο στελέχους που απολύθηκε επειδή πάλι δεν μπόρεσε να πάει έγκαιρα στη δουλειά επειδή εκτάκτως έπρεπε να κρατήσει το παιδί; Και στο τέλος της μέρας να τα ακούς και για «έλλειψη παραγωγικότητας;»
Το να μην μπορείς να κάτσεις λίγο στο σπίτι σου, να κάνεις οικογένεια ή να χαρείς αυτή που ήδη έχεις, είναι πολύ σοβαρό. Τα στελέχη του ΠΝ δεν ανταμείβονται όπως στο εμπορικό ναυτικό, με παχυλούς μισθούς. Είναι οξύμωρο να ταξιδεύουν όσο και στο εμπορικό ναυτικό.
Το ΠΝ δεν διαφέρει σε τίποτα με άλλες επίσης δύσκολες εργασίες εκτός ΕΔ στο κομμάτι των απαιτήσεων: είναι ξεκάθαρο ότι η δουλειά πρέπει να βγει και αναγκαστικά θα βγει με τον κόσμο που υπάρχει διαθέσιμος στα Πλοία. Και πολύς από αυτό τον κόσμο έχει ήδη 20-25 χρόνια στο Στόλο. Γερνάμε στο Στόλο και δεν βλέπουμε διαφυγή. Ως πότε;;;;
Κάποιος που υπηρετεί σε Πλοίο συχνά δεν θα πάρει την απαλλαγή του μετά από 24ωρη βάρδια ή αν θα πάρει θα την πάρει «εις βάρος» εκείνου που μένει μέσα, που έχει ανάγκη τώρα να πάρει την κανονική του άδεια ή την άδεια ανατροφής τέκνου, αλλά ο Κυβερνήτης θα την εγκρίνει αργότερα λόγω υπηρεσιακών αναγκών, που θα πάρει το υπόλοιπο τουλάχιστον 15 ημερών άδεια το Φεβρουάριο του επόμενου έτους (κατά πάγια τακτική κάθε χρόνο), που θα δουλέψει υπερωριακά ως αυτονόητο αλλά όλοι κάνουν ότι δεν το βλέπουν κλπ.
Αυτοί οι Αξιωματικοί και Υπαξιωματικοί, που μπορεί να λείψουν ακόμα και 250 μέρες το χρόνο σε ταξίδια για να δουν ότι τελικά δεν θα τους μείνει και τίποτα στην τσέπη γιατί να κάτσουν στο ΠΝ για 1000 ευρώ; Γιατί να γυρνάνε από 40 μέρες ταξίδι και να πρέπει να κάνει και 5 βάρδιες σε 2 βδομάδες ή να παίρνουν απόσπαση σε άλλο Πλοίο να ξαναφεύγουν; Για να ακούνε τον Κυβερνήτη ότι «ο Διοικητής ήταν έξαλλος επειδή το Πλοίο δεν ήταν καθαρό;» Ή ότι «πρέπει να κάνουμε μια ακόμα υπέρβαση για να τελειώσει η επισκευή;» Για να του λένε ότι «ξέρουμε πως προβλέπεται να κάνεις 5 βάρδιες αλλά επειδή δεν έχουμε κόσμο θα κάνεις 8;»
Με ποιον είναι έξαλλος ο Διοικητής; Με τις λαμαρίνες ή με το πλήρωμα που έπρεπε να υπάρχει στο Πλοίο αλλά δεν υπάρχει ή με τα υλικά που δεν επαρκούν; Και γιατί είναι έξαλλος; Επειδή οι 50 δεν μπορούν να δουλεύουν κάθε μέρα για 90; Και γιατί μαζί μας πρέπει υποχρεωτικά να κάνουν υπέρβαση και οι οικογένειές μας (όσοι έχουν καταφέρει να κάνουν ή να κρατήσουν);;; Και στις πόσες υπερβάσεις σταματάει η υποχρέωση για υπερβάσεις;;;; Και αν οι διαταγές δεν εφαρμόζονται τότε γιατί να υπάρχουν;;;;
Κι αν αγανακτήσεις, πειθαρχικός έλεγχος. Αν δεν αντέξεις, 80 στην αξιολόγηση για να έχεις κίνητρο να γίνεις καλύτερος.
Πολλοί λίγοι πιστεύουν ότι υπάρχει Διοικητής που «είναι έξαλλος.» Όλοι καταλαβαίνουν ότι είναι μια δικαιολογία για να δείξει ότι πάντα θα υπάρχει μια πίεση από πιο πάνω, η οποία είναι πάντα καταπιεστική και πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα: τον ΕΠΟΠ θα τον πιέσει ο υπόλογος για να τελειώσει τη δουλειά, επειδή τον υπόλογο τον πίεσε ο διευθυντής της επιστασίας που τον πίεσε ο Κυβερνήτης επειδή τον πίεσε ο Διοικητής επειδή σύντομα έχουμε αποστολή και ρωτούσε ο παραπάνω Διοικητής σε τι κατάσταση είναι το Πλοίο κλπ. Και σε όλα η απάντηση πρέπει να είναι «άριστα». Πως είναι η ψυχολογία του προσωπικού; Άριστη. Σε τι κατάσταση βρίσκεται το Πλοίο; Άριστη. Το πλήρωμα πως τα πάει με τα τριπλά καθήκοντα; Άριστα. Μην στεναχωρηθεί ο «πιο πάνω.»
Κι αν το Πλοίο δεν είναι σε άριστη κατάσταση, θα γίνουν όσα πρέπει για να έρθει σε πολύ καλή κατάσταση κλπ. Πόσες φορές δεν έχει ειπωθεί σε κάποια νέα αναποδιά η φράση «πρέπει να το τελειώσουμε επειδή είπαμε του Διοικητή ότι έχουμε τελειώσει;» Μια φράση και αθώα και ένοχη ώστε να σταματήσει να ρωτάει κι ο Διοικητής (και με την ελπίδα ότι δεν θα υπάρξει νέο πρόβλημα).
Στα παραπάνω προστίθεται ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα και το πόσο σοβαρό είναι ας το εκτιμήσει κάθε επίπεδο της Διοίκησης: ότι ο κόσμος δεν θέλει / φοβάται / αποφεύγει να μιλήσει στην Υπηρεσία του. Υπάρχουν επίσημες διαδικασίες να εκφράζονται παράπονα και προβλήματα αλλά ο κόσμος δεν τις χρησιμοποιεί. Γιατί;;; Επειδή φοβάται τη στοχοποίηση, τις απειλές, την απαξίωση. Όμως ο κόσμος θέλει να δει το πρόβλημά του να παίρνει δημοσιότητα όχι από προσωπικό εγωισμό αλλά με την ελπίδα ότι θα λυθεί. Άρα τι κάνει; Θα απευθυνθεί στα ΜΜΕ και τους συνδικαλιστές οι οποίοι θα αναδείξουν το πρόβλημά του. Ο τρόπος είναι λάθος αλλά δεν φαίνεται να υπάρχει άλλος.
Συγχωρέστε μου την μακροσκελή επιστολή αλλά ήθελα κι εγώ να τα βγάλω από μέσα μου. Υπηρεσιακά δεν μπορώ. Δυστυχώς όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας για τα προβλήματα στο ΠΝ είναι η πραγματικότητα για πολλούς από εμάς. Ευχαριστούμε όσους τα έχουν δημοσιοποιήσει και ελπίζουμε να συνεχίσουν.
loading...
Δημοσίευση σχολίου
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.