Εν αναμονή εξελίξεων αυτή την εβδομάδα που ξεκινά. Εξελίξεων κρίσιμων για το μέλλον όχι μόνο του Πολεμικού Ναυτικού, αλλά και της ελληνικής άμυνας γενικότερα.
Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Όλες οι πληροφορίες συντείνουν στο ότι η συμφωνία Ελλάδας και Γαλλίας έχει σαφές «γεωπολιτικό αποτύπωμα». Από τη στιγμή μάλιστα που επιχειρησιακά η λύση που επιλέγεται θεωρείται ως επαρκής, υποχωρούν εκ των πραγμάτων οι ενστάσεις που αφορούσαν τον υπερτονισμό της γεωπολιτική παράμετρο ως κριτήριο της επιλογής. Παρότι η ουσία της κριτικής από τη συγκεκριμένη οπτική γωνία παραμένει και οφείλει να προβληματίσει σοβαρά.
Το DP σταθερά επισήμαινε την πολύ μεγάλη σημασία των όπλων και των αισθητήρων της νέας φρεγάτας που θα επιλεγεί για το ΠΝ. Οι πληροφορίες που έχουμε στη διάθεσή μας αυτή τη στιγμή, αν και δεν μπορούν να επιβεβαιωθούν, δείχνουν ότι η ελληνική πλευρά κινείται με βάση συγκεκριμένη λογική, η οποία έχει αποδώσει πολλαπλά οφέλη στο παρελθόν και θα έχει μόνο θετικό αντίκτυπο στο μέλλον…
Η πρώτη πληροφορία, είναι σχετική με τα όπλα των (3+1 option) Belh@rra. Των οποίων ο οπλισμός στο κομμάτι της αντιαεροπορικής άμυνας θα περιλαμβάνει αποκλειστικά και μόνο πυραύλους μεγάλης ακτίνας, υψηλών κινηματικών επιδόσεων, τύπου ASTER 30. Κάθε τέτοιο πλοίο επομένως, επαναλαμβάνουμε με βάσει τις πληροφορίες που είναι διαθέσιμες, θα φέρει 32 τέτοιους πυραύλους.
Κατά πάσα πιθανότητα της νέας έκδοσης 1ΝΤ (New Technology). Οι εκτοξευτές θα είναι Sylver A50 32 κελιών και δεν υπάρχουν ασφαλείς πληροφορίες σχετικά με το εάν θα περιληφθούν μεταξύ αυτών και Sylver A70 από τους οποίους μπορεί να αξιοποιηθεί το SCALP-Naval (MdcN).
Περισσότερα στοιχεία σχετικά με τις πραγματικές επιδόσεις τόσο του ASTER 30, αλλά και τις δυνατότητες του Sylver A50, έναντι του αμερικανικού Mk.41, έχουν παρατεθεί σε παλαιότερα αναλυτικά αφιερώματα του DP, οπότε δεν χρειάζεται να επανέλθουμε.
Το πρώτο δεδομένο λοιπόν είναι ότι ο ASTER 30 θα είναι το νέο όπλο που θα ενταχθεί σε υπηρεσία στο ΠΝ, καλύπτοντας μία πάγια και ζωτική ελληνική επιχειρησιακή ανάγκη (αεράμυνα περιοχής) δεκαετιών!
Το ίδιο ισχύει και για τις ανθυποβρυχιακές τορπίλες MU 90, αλλά όχι για τους αντιπλοϊκούς πυραύλους MM-40 Block IIIC Exocet, οι οποίοι ήδη προορίζονται για τον εξοπλισμό των δύο τελευταίων ΤΠΚ κλάσης «Ρουσσέν» και αξιοποιούνται επιχειρησιακά από το Πολεμικό Ναυτικό με τη μορφή του Block III.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι το Πολεμικό Ναυτικό έχει αποκτήσει σημαντική εμπειρία 50 και πλέον ετών στην αξιοποίηση του εν λόγω πυραύλου, τον οποίο και θεωρεί το πιο αξιόπιστο και αποτελεσματικό αντιπλοϊκό του όπλο.
Στη δεκαετία του ΄90 δε, ανέλαβε και την υποστήριξη των αερομεταφερόμενων Exocet AM-39 της Πολεμικής Αεροπορίας, κάτι που αναμένεται να ισχύσει και στο μέλλον. Τους αναβαθμισμένους πυραύλους ΑΜ-39 που θα αξιοποιούνται επάνω στα ελληνικά Rafale F3R, θα υποστηρίζει το εξειδικευμένο συνεργείο Exocet της Διοίκησης Ναυτικών Όπλων (ΔΝΟ/ΝΣ).
Μπορεί η σημασία που έχει αυτή η ομοιοτυπία και συνεργασία μεταξύ των δύο Κλάδων των ΕΔ να φαίνεται μικρή, όμως δεν είναι. Οι οικονομίες κλίμακας που επιτυγχάνονται σε συνδυασμό με τα οφέλη που προκύπτουν από την συνεργασία σε καθαρά επιχειρησιακό επίπεδο (επιχειρήσεις ΤΑΥΝΕ – Τακτική Αεροπορική Υποστήριξη Ναυτικών Επιχειρήσεων), μεταξύ Πολεμικής Αεροπορίας και Πολεμικού Ναυτικού, είναι ζωτικής σημασίας παράγοντες για την επικράτηση στα νερά του αιγαίου και της ανατολικής Μεσογείου.
Οι συνθήκες αυτές έπαψαν να υφίστανται για κάποια χρόνια, με αποτέλεσμα η Πολεμική Αεροπορία να βρεθεί χωρίς αερομεταφερόμενα αντιπλοϊκά όπλα στην περσινή (καλοκαίρι 2020…) κρίση που προκάλεσε η Τουρκία. Ευτυχώς για την ελληνική άμυνα, η πρότερη συνεργασία, ΠΝ και ΠΑ σε αυτό το κρίσιμο επιχειρησιακό κομμάτι θα επανέλθει και ελπίζουμε ότι στο μέλλον θα είναι μόνιμα διαθέσιμη…
Το δεύτερο δεδομένο και εξίσου σημαντικό που προκύπτει ως πληροφορία είναι ότι η ελληνική πλευρά διαπραγματεύεται την προμήθεια κορβετών Gowind 2500 (πιθανότατα, χωρίς να αποκλείονται οι εκτοπίσματος 3.100 τόνων) με φόρτο 16 πυραύλων VL MICA NG, τορπιλών MU-90 για ανθυποβρυχιακές επιχειρήσεις και αντιπλοϊκών πυραύλων MM40 Block IIIC. Κοινά όπλα δηλαδή… Όχι μόνο επάνω στις μονάδες επιφανείας του Πολεμικού Ναυτικού, αλλά και στα μαχητικά (Mirage 2000-5Mk.2 και Rafale F3R) της Πολεμικής Αεροπορίας.
Θα πρέπει να ληφθεί εδώ υπόψη ότι ο γαλλικός MICA με τις δύο διαφορετικές κεφαλές καθοδήγησης (αναζήτησης υπερύθρων – IR και ενεργού ηλεκτρομαγνητικής καθοδήγησης -ΕΜ) είναι πανομοιότυπος τόσο στην αερομεταφερόμενη έκδοσή του, όσο και στην κατακόρυφα εκτοξευόμενη (VL) από μονάδες επιφανείας και επίγειους εκτοξευτές.
Με απλά λόγια εξασφαλίζει απόλυτη επιχειρησιακή ευελιξία από τη στιγμή που μπορεί να αξιοποιηθεί τόσο εναντίον στόχων χωρίς υπέρυθρο ίχνος, όπως και εναντίον στόχων χαμηλού RCS (χαρακτηριστικών stealth) και από πολλές διαφορετικές πλατφόρμες. Να υπενθυμιστεί ωστόσο, ότι στις Gowind 2500 των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων έχει ολοκληρωθεί και ο αμερικανικός ESSM, στον οποίο υπάρχει και ελληνική συμμετοχή.
Η συνεργασία Πολεμικού Ναυτικού και Πολεμικής Αεροπορίας επομένως μπορεί να επεκταθεί και στον αντιαεροπορικό αγώνα και μέσω των συστημάτων Patriot PAC III και Seafire 500 / ASTER 30 και στον αντιβαλλιστικό.
Μελλοντικά δε, ακριβώς επειδή με βάσει τις πληροφορίες που έχει αποδεσμεύσει η MBDA, ο MICA θα είναι αναβαθμίσιμος στο επίπεδο MICA NG, οι προοπτικές που ανοίγονται τόσο στο επιχειρησιακό κομμάτι, όσο και στο ζήτημα της υποστήριξης είναι πραγματικά τεράστιες και καταλυτικής σημασίας.
Η υπογραφή μίας κοινής FOS για τους Exocet και τους MICA είναι από μόνη της ενέργεια με τεράστιο επιχειρησιακό αντίκτυπο και συνεπάγεται πολύ μεγάλες οικονομίες κλίμακας. Αυτή από την άλλη πλευρά βέβαια, είναι και η μεγάλη ευκαιρία της Γαλλίας να αποκτήσει πραγματικά καθοριστική παρουσία στον ελληνικό αμυντικό μηχανισμό.
Τα δείγματα που έχουμε από τη σύμβαση των 18 Rafale F3R μας οδηγούν με ασφάλεια στο συμπέρασμα ότι η γαλλική προσέγγιση στο ζήτημα κατάθεση προσφορών, κόστος αγοράς και υποστήριξης και ευελιξία στην κάλυψη των αναγκών του χρήστη, έχει αλλάξει άρδην προς το καλύτερο.
Ωστόσο, επειδή υπάρχει επιβαρυμένη ιστορική εμπειρία, απαιτείται τόσο ελληνική επαγρύπνηση και προνοητικότητα, όσο και συνειδητοποίηση από γαλλικής πλευράς ότι οποιαδήποτε εμπλοκή θα έχει αντίκτυπο στη στρατηγική σχέση, οπότε θα πρέπει πάση θυσία να αποφευχθεί για να μην την υπονομεύσει…
Ευχόμαστε να τη δούμε να υλοποιείται και στο κομμάτι της ανανέωσης του στόλου των μονάδων επιφανείας του Πολεμικού Ναυτικού. Όπως ευχόμαστε να δούμε να υλοποιείται και μία ευρύτερη συνεργασία αμυντικού χαρακτήρα με τη Γαλλία. Δεν κατανοούμε γιατί δεν μπορεί να υφίσταται μία τέτοια συνεργασία σε συνδυασμό με την ελληνοαμερικανική MDCA.
Η πρόσφατη συνδιάλεξη Μπάιντεν – Μακρόν που έδωσε την εντύπωση έναρξης μιας διαδικασίας εξομάλυνσης, αποδεικνύει ότι πάντα υπάρχει έδαφος ευρείας και πραγματικά αποδοτικής συνεργασίας, η οποία σε βάθος χρόνου εξασφαλίζει και τις επιθυμητές ισορροπίες, αρκεί να υπάρχει η διάθεση για αυτό από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές. Το DP σε αυτό θα επανέλθει αναλυτικά…
Επιπρόσθετα, η διαχρονική πίστη του DP στο δόγμα των δύο πηγών προμήθειας αμυντικού υλικού, είναι ζωτικής σημασίας για την ελληνική άμυνα. Η επιλογή του γαλλικού “πακέτου” για το Πολεμικό Ναυτικό ενισχύει σημαντικά αυτό το δόγμα (κυρίως από πλευράς αισθητήρων και όπλων) και προσφέρει στην Ελλάδα επιχειρησιακά και πολιτικά πλεονεκτήματα που μπορούν να αξιοποιηθούν για την ανάσχεση της τουρκικής απειλής με πολλούς τρόπους.
Η Ελλάδα δεν έχει παρά να εκμεταλλευτεί προς όφελός της τις παγκόσμιες συγκυρίες. Αν και στην προκειμένη περίπτωση φαίνεται πως οι δεύτερες οδήγησαν στην διαφαινόμενη ολοκλήρωση της συμφωνίας Ελλάδας – Γαλλίας και υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις περί αυτού.
Δεν έχουν περάσει παρά μερικές εβδομάδες όταν η ανακοίνωση του πρωθυπουργού για την προμήθεια έξι (6) επιπλέον μαχητικών Rafale ήταν αντάλλαγμα στους Γάλλους για την περιθωριοποίησή τους στο πρόγραμμα των φρεγατών. Και μετά ήρθε η AUKUS. Όταν δηλαδή η γεωπολιτική «έχει κέφια»…
loading...
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.