Την ανάγκη να προχωρήσει η Ελλάδα στην ενίσχυση της Πολεμικής Αεροπορίας με το μαχητικό αεροσκάφος πέμπτης γενιάς F-35 Lightning II ως το βήμα που θα οδηγήσει σε αλλαγή επιχειρησιακού επιπέδου στον τομέα της αεροπορικής ισχύος τόνισε με την ευκαιρία της παρουσίας του στο “Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών”, ο αντιπρόεδρος Παγκόσμιων Επιχειρηματικών Πρωτοβουλιών της κατασκευάστριας του μαχητικού Lockheed Martin, Ντένης Πλέσσας.
Λόγω του ειδικού ενδιαφέροντος και των συζητήσεων για την απόκτησή του από την Πολεμική Αεροπορία, το DP ζήτησε την ομιλία του, από την οποία προέρχονται τα αποσπάσματα που ακολουθούν.
Αρχικά, τονίστηκαν οι “τρεις θεμελιώδεις αρχές αμυντικού σχεδιασμού, άνευ των οποίων η σχετική συζήτηση οδηγείται αναπόφευκτα σε άσχετες και παραπειστικές ατραπούς”:
1. Ο στρατιωτικός σχεδιασμός γίνεται πάντα σε συνάρτηση με τον αντίπαλο και με τις πολιτικές και επιχειρησιακές απαιτήσεις που θέτει η Πολιτική Εθνικής Άμυνας της Χώρας.
2. Ο στρατιωτικός σχεδιασμός εξελίσσεται στον χρόνο, όπως άλλωστε εξελίσσεται και ο σχεδιασμός και η ισχύς του αντιπάλου.
3. Οι εξοπλισμοί είναι πρόβλημα βελτιστοποίησης υπό περιορισμούς· δεν έχει σημασία ποιο είναι το αντικειμενικά “απολύτως καλύτερο” σύστημα, αλλά ποιο είναι το καλύτερο που είναι δυνατόν να αποκτηθεί με τους πόρους που διαθέτει το κράτος, με δεδομένο ότι από τους διαθέσιμους πόρους θα πρέπει να καλυφθούν πολλές, εξ ίσου σημαντικές ανάγκες.
Ο κ. Πλέσσας ανέφερε ότι επικεντρώνει “στον κλάδο των ενόπλων δυνάμεων με την ταχύτερη τεχνολογική εξέλιξη και ανάπτυξη. Τον κλάδο εκείνο που η ισχυρή ύπαρξη του και δομή μπορεί να καθορίζει συχνά από μόνη της την έκβαση μιας ένοπλης σύρραξης, αυτόν της Πολεμικής Αεροπορίας”.
Η μελέτη των ενόπλων αναμετρήσεων από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και εντεύθεν μας έχει διδάξει ότι όσο ισχυρές επίγειες και θαλάσσιες δυνάμεις και εάν διαθέτουμε, η έλλειψη αεροπορικής υπεροχής συνήθως είναι και ο κρίσιμος αποφασιστικός παράγοντας της έκβασης μιας πολεμικής σύγκρουσης.
Το δύσκολο όμως σε αυτήν την εξίσωση είναι το γεγονός ότι η διασφάλιση της αεροπορικής υπεροχής προϋποθέτει μεγάλες, συστηματικές και μακροχρόνιες οικονομικές επενδύσεις με μεγάλο τεχνολογικό υπόβαθρο σε έμψυχο δυναμικό και υποδομές, και δικτυοκεντρική διάταξη των συστημάτων κυβερνητικού ελέγχου που καλύπτουν διακλαδικά όλα τα όπλα που διαθέτει μια σύγχρονη χώρα.
Ο Έλληνας αξιωματούχος της LM συνέδεσε την ελληνική αμυντική βιομηχανία με τους παράγοντες ισχύος της χώρας, παρατηρώντας ωστόσο, ότι “για μία χώρα που αντιμετωπίζει ιστορικά οξεία -και υπαρξιακή, πλέον – απειλή εθνικής ασφαλείας, το επίπεδο της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας είναι ανησυχητικό“.
Και συμπλήρωσε: “Σε μία χώρα που έχει αναλογικά υψηλότατες αμυντικές δαπάνες και σε απόλυτους αριθμούς, υψηλές αμυντικές δαπάνες, η εγχώρια αμυντική βιομηχανία περιορίζεται σε τέσσερις κρατικές βιομηχανίες (ΕΑΒ, ΕΑΣ, ΕΝΑΕ, ΕΛΒΟ) οι οποίες έχουν εξελιχτεί σε παθητικό για την άμυνα, την οικονομία και την κοινωνία και μερικές μικρές, εξειδικευμένες και σχετικά ανταγωνιστικές εταιρείες. Αν στο σύνολο αυτό προσθέσει κανείς την εργοστασιακή υποδομή των ΕΔ, λαμβάνει κανείς ένα πρακτικά περιορισμένο σύνολο.”
Στο ερώτημα “ποια είναι η αιτία της κατάστασης“, επεσήμανε ότι η Αμυντική Βιομηχανία είναι Πολιτικό Ζήτημα. Η αμυντική βιομηχανία όμως “δεν υπήρξε ποτέ σημαντική πολιτική προτεραιότητα για οποιαδήποτε κυβέρνηση“, απαγορεύοντας έτσι την ορθολογική της ανάπτυξη. Ο πολιτικός κόσμος της χώρας, “θα πρέπει να κατανοήσει τη διπλή φύση της πολεμικής βιομηχανίας”.
Δηλαδή να αντιληφθεί τη λειτουργία της ως (α) ζήτημα εθνικής ασφαλείας, γιατί η ανάπτυξη της προσδίδει στη χώρα στρατηγική αυτονομία – αντίστοιχη του βαθμού εξέλιξής της και (β) ζήτημα εθνικής οικονομίας, γιατί η πολεμική βιομηχανία είναι στην ουσία μία οικονομική δραστηριότητα, και μάλιστα βιομηχανική, με εξειδικευμένο προσωπικό και υψηλή προστιθέμενη αξία.
Στον τομέα των μαχητικών αεροσκαφών και ιδιαίτερα αυτό των μαχητικών 5ης γενιάς F-35, το χαρακτήρισε ως “μοναδικό ίσως πρόγραμμα που θα μπορούσε να προσφέρει στην χώρα πολλαπλά οφέλη (επιχειρησιακά, τεχνολογικά, βιομηχανικά, γεωπολιτικά, κ.α.)”. Τόνισε ότι κατά τα τελευταία έτη, τόσο η προηγούμενη πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της ΠΑ όσο και η τωρινή δηλώνουν συνεχώς την πρόθεσή τους να προβούν σε προμήθεια αεροσκαφών F-35.
Η μελέτη της Πολεμικής Αεροπορίας κατέληγε στο ότι για την αντιμετώπιση της νέας απειλής ήταν απαραίτητη η αναβάθμιση των υφισταμένων F-16 με ραντάρ AESA και η απόκτηση αρχικά μιας μοίρας αεροσκαφών τύπου F-35. Η εξουδετέρωση δε των τουρκικών S-400 αποτελεί σήμερα και στο μέλλον πρώτη προτεραιότητα της ΠΑ. Το πρόγραμμα του F-35 “βρίσκεται μέσα στα όρια του προβλεπόμενου κόστους, ενώ το κόστος λειτουργίας και υποστήριξης έχει μειωθεί δραματικά”. Παράλληλα…
>Η επιθετική αποτελεσματικότητα (lethality) του αεροσκάφους το καθιστά ικανό να εκτελεί αεροπορικές επιδρομές που περιλαμβάνουν χτυπήματα ακριβείας αέρος-εδάφους, κάτω από όλες τις καιρικές συνθήκες, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να λάβει μέρος σε αερομαχίες.
>Η επιβιωσιμότητα (survivability) του JSF στηρίζεται στις δυνατότητες απόκρυψης (stealth) που διαθέτει, στις υψηλές επιδόσεις και στην ικανότητα ανάπτυξης υπερηχητικών ταχυτήτων.
>Η υποστηριξιμότητα, αξιοπιστία και συντηρησιμότητα του JSF θέτει νέα πρότυπα.
Επίσης: “Τα εξελιγμένα πτητικά χαρακτηριστικά του F-35, σε συνδυασμό με τη δυνατότητα stealth, την ικανότητα ταυτόχρονης εκτέλεσης πολλαπλών αποστολών, τη μεγάλη εμβέλεια, την ενσωμάτωση τελευταίας τεχνολογίας αισθητήρων που επιτρέπουν τη συγχώνευση δεδομένων, τον δικτυοκεντρικό του χαρακτήρα, καθώς και την αξιοπιστία και την ευκολία συντήρησής του, το καθιστούν ως την κεντρική πλατφόρμα μέσω της οποίας θα διεξαχθεί το μεγαλύτερο μέρος ενός πολέμου στον 21ο αιώνα“.
Έμφαση έδωσε στο ραντάρ ενεργού ηλεκτρονικής σάρωσης (AESA) AN/APG-81 το οποίο έχει τη δυνατότητα αποκάλυψης στόχων σε αποστάσεις πολύ μεγαλύτερες των υπαρχόντων αεροσκαφών, δίνοντας έτσι την δυνατότητα στον χειριστή του F-35 της πρώτης βολής (First Look – First Kill). Το ραντάρ μπορεί να λειτουργεί ταυτόχρονα σε mode αέρος-αέρος και αέρος-εδάφους (εγγενές πλεονέκτημα της τεχνολογίας ηλεκτρονικής σάρωσης).
Πέραν του ραντάρ, το αεροσκάφος διαθέτει ένα σύνολο αισθητήρων που επιτρέπει στον χειριστή να έχει πλήρη αντίληψη του πεδίου της μάχης (situational awareness). Ενδεικτικά αναφέρουμε, το ηλεκτρο-οπτικό σύστημα EOTS (Electro Optical Targeting System) και το σύστημα DAS (Distributed Aperture System). Η επιχειρησιακή αξία αυτών των συστημάτων αποτελεί πολλαπλασιαστή ισχύος για κάθε Πολεμική Αεροπορία.
Με την ένταξή του σε υπηρεσία, το F-35 αλλάζει πλήρως τα μέχρι τώρα δεδομένα στον τρόπο διεξαγωγής των αεροπορικών επιχειρήσεων, εισάγοντας νέες αντιλήψεις και νέες έννοιες από πλευράς αεροπορικών τακτικών, υπαγορεύοντας τελικά μία εντελώς νέα φιλοσοφία, τόσο στην επιχειρησιακή εκμετάλλευση των μαχητικών του 21ου αιώνα, όσο και στον τρόπο ανάπτυξης, παραγωγής και υποστήριξης των αεροσκαφών αυτών.
Στο πλαίσιο του πολυεθνικού χαρακτήρα του προγράμματος, αξίζει να σημειωθεί η ευρωπαϊκή διάσταση του F-35, όπου μία σειρά από ευρωπαϊκές χώρες όπως η Βρετανία, η Ολλανδία, η Νορβηγία, η Ιταλία, η Δανία συμμετέχουν ως εταίροι στο πρόγραμμα, υποδηλώνοντας την ανάγκη και επιθυμία των χωρών αυτών για μετάβαση σε ένα πρόγραμμα μαχητικών 5ης γενιάς.
Όπως ανέφερε ο αντιπρόεδρος της Lockheed Martin, “ήδη έχουμε την ένταξη του Βελγίου και Πολωνίας, ενώ αναμένεται το αποτέλεσμα διαγωνιστικής διαδικασίας στη Φινλανδία και Ελβετία. Εν κατακλείδι υπάρχει έκφραση ενδιαφέροντος από τη Ρουμανία και την Ισπανία“.
Όσον αφορά την υποστήριξη του αεροσκάφους, στην Ευρώπη υπάρχουν ήδη σημαντικές νέες βιομηχανικές υποδομές. Υφίσταται γραμμή τελικής συναρμολόγησης και κατασκευή πτερύγων στην Ιταλία, κατασκευής κινητήρων και του ουραίου στη Βρετανία και κατασκευής δομικών τμημάτων στην Ολλανδία. Τα αντίστοιχα κέντρα συμπαραγωγής στην Άπω Ανατολή βρίσκονται στην Κορέα, την Ιαπωνία, τη Σιγκαπούρη και την Αυστραλία. Χαρακτήρισε δε τη δυναμική του προγράμματος του αεροσκάφους ως “πρωτόγνωρη”.
Πραγματοποίησε τέλος διαχωρισμό ανάμεσα στα αεροσκάφη τέταρτης και πέμπτης γενιάς αναφέροντας: “Σε πρόσφατες συναντήσεις Αρχηγών ΓΕΑ του ΝΑΤΟ έγιναν δηλώσεις ότι στο μέλλον θα υπάρχουν δύο ειδών αεροπορίες. Αυτές που θα διαθέτουν αεροσκάφη 5ης & 4ης γενιάς και άλλες που θα επιχειρούν μόνον με αυτά της 4ης γενιάς.
Όσον αφορά τον ελληνικό στόλο μαχητικών, υπογράμμισε ότι η Πολεμική Αεροπορία θα πρέπει να προχωρήσει με γοργά βήματα στη “βελτίωση των δεικτών διαθεσιμότητας” στηριζόμενη α) στον εκσυγχρονισμό των οπλικών συστημάτων, β) στην επίτευξη ομοιοτυπίας των οπλικών συστημάτων και γ) στις μακροχρόνιες συμβάσεις υποστήριξης για κάθε οπλικό σύστημα με τον εκάστοτε κατασκευαστή και Συμμετοχή και Ενίσχυση της Αμυντικής Βιομηχανίας.
Η ελληνική αμυντική βιομηχανία πρέπει να γίνει Ανταγωνιστική σε Τεχνολογικό και Οικονομικό Επίπεδο, με Συμμετοχή σε μεγάλα διεθνή προγράμματα – Συμπαραγωγές, Μεταφορά Τεχνογνωσίας – Έρευνα και Ανάπτυξη. Εξαίρεση αποτελεί η μεγάλη συμμετοχή στο πρόγραμμα ανακατασκευής και αναβάθμισης των αεροσκαφών F-16 & Ρ-3 και της συμπαραγωγής C-130J και F-16.
Καταληκτικά, υποστήριξε ότι η Πολεμική Αεροπορία επιβάλλεται να διατηρήσει και να ενισχύσει την αποτρεπτική ισχύ της χώρας στον αέρα. Αυτός είναι ο πιο κρίσιμος παράγοντας για την προστασία της εθνικής κυριαρχίας. Παράλληλα, αποκάλεσε τον εκσυγχρονισμό του στόλου μαχητικών ως “μονόδρομο”, όχι μόνο για τους προφανείς επιχειρησιακούς λόγους, αλλά και για βιομηχανικούς, οικονομικούς και τεχνολογικούς.
Η αναβάθμισης των F-16 δημιουργεί ένα πλαίσιο με σημαντικά οφέλη και θετικές παραμέτρους είπε:
>Επιτυγχάνεται η μεγιστοποίηση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων των BLOCK 52+ και 52+ Advanced με χρήση ραντάρ AESA αλλά και των Block 50 με χρήση APG-68[V]9.
>Επεκτείνεται η δυνατότητα μεταφοράς σύγχρονων όπλων και συστημάτων.
>Επιτυγχάνεται ομοιοτυπία στον στόλο F-16 της ΠΑ, με αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση του κόστους συντήρησης σε βάθος δεκαετιών.
>Γίνεται δυνατή η εκμετάλλευση οικονομιών κλίμακας σε όλα τα ηλεκτρονικά, αισθητήρες και τα όπλα του αεροσκάφους με δεδομένη την υιοθέτηση του προτύπου σε παγκόσμιο επίπεδο.
Όσον αφορά την “ειδική σχέση” όπως την αποκάλεσε αυτή της LM με την ΕΑΒ, ανέφερε ότι η συμμετοχή της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας στην εγκατάσταση των συλλογών θα ανέλθει σε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια σε ένα βάθος 6-8 ετών, διασφαλίζοντας εκατοντάδες θέσεις εργασίας. Η μακροχρόνια σχέση ΕΑΒ – LM Aero εγγυώνται απρόσκοπτη και επιτυχή υλοποίηση του έργου.
Με την ανάληψη του έργου του εκσυγχρονισμού των ελληνικών F-16 από την ΕΑΒ θα καταστεί εφικτή η ουσιώδης εκμετάλλευση και αξιοποίηση των ήδη σε εξέλιξη υποδομών της εταιρείας. Ταυτόχρονα, θα δοθεί η δυνατότητα στην ΕΑΒ να διεκδικήσει παρόμοια συμβόλαια αναβαθμίσεων για F-16 τρίτων χωρών.
Εν κατακλείδι, ο αντιπρόεδρος της Lockheed Martin τόνισε, ότι “το μοντέλο συνεργασίας και συνύπαρξης F-16 και F-35 θα αποτελέσει στο άμεσο μέλλον την πλέον προηγμένη επιχειρησιακή λύση, προσφέροντας ταυτόχρονα οικονομίες κλίμακος, αξιοπιστία και χαμηλό κόστος συντήρησης”. Οι περισσότερες προηγμένες αεροπορίες προχωρούν στον 21ο αιώνα, με αναβαθμισμένα αεροσκάφη F-16 και νέα F-35. Μένει να διαπιστωθεί ποια θα είναι η ελληνική απόφαση.
loading...
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.