Έκαναν το ασυγχώρητο λάθος. Έφτιαξαν ταινία που αποκαλύπτει τις θηριωδίες των κόκκινων παρτιζάνων του Τίτο στην Ιταλία.
Πρόκειται για την ταινία "Rosso Istria" (Κόκκινη Γη) που τολμά να ρίξει φως σε μια δυσάρεστη ιστορία, που η πολιτική ορθότητα θέλει να μείνει στο σκοτάδι. Στις Σφαγές του Foibe Istriane ("Massacri delle foibe") και τους χιλιάδες Ιταλούς που σφαγιάστηκαν στα γιουγκοσλαβικά σύνορα στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Και όπως ήταν αναμενόμενο, ξεκίνησε η λογοκρισία και το μποϊκοτάζ. Έτσι, στο Μιλάνο, η ταινία προβάλλεται μόνο σε έναν κινηματογράφο, ενώ το ίδιο συμβαίνει και στο Τορίνο. Για να μην αναφέρουμε τη Γένοβα και τη Μπολόνια, τη Σαρδηνία και άλλες πόλεις όπως η Περούτζια, αλλά ακόμα και στην πρωτεύουσα, στη Ρώμη.
Η πρόσκληση για υποστήριξη της ταινίας ξεκίνησε από τα social media και τον Simone Di Stefano (CasaPound) και ακολούθησε ο Matteo Salvini. Παρά τον σκοταδισμό, τον τρομακτικό πόνο στο στομάχι και τις προσπάθειες λογοκρισίας, η "Rosso Istria" παλεύει και ανθίσταται. Θυμίζοντας τίποτα περισσότερο από την ιστορία και επαναβεβαιώνοντας μια αλήθεια που είναι αδιαμφισβήτητη. Μια ταινία που πρέπει να δει κανείς. Στην μνήμη των αθώων θυμάτων.
Η «Κόκκινη Γη» (Rosso Istria) αναπαριστά γεγονότα που για δεκαετίες μνημονεύουν μόνο εθνικιστικές και νεοφασιστικές ομάδες. (στην φωτο από εκδήλωση της CasaPound). {Όπως γίνεται και στην χώρα μας με τις εκδηλώσεις μνήμης για τις σφαγές των συμμοριτών κομμουνιστών. Φανταστείτε να βγει ταινία για τον Μελιγαλά…}.
Από το 1943 έως το 1947, 5.000 έως 10.000 Ιταλοί δολοφονήθηκαν στην περιοχή γύρω από την Τεργέστη, στα σημερινά σύνορα με τη Σλοβενία, καθώς η περιοχή έπεσε στα χέρια των Γιουγκοσλάβων παρτιζάνων του Τίτο, με τα θύματα συχνά ρίχνονται ζωντανά σε βαθιές καταβόθρες γνωστές ως «foibe». Άλλοι 250.000 άνθρωποι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους.
Αυτό που ξεκίνησε ως «εκκαθάριση» της αστυνομίας και των δημοσίων υπαλλήλων που συνδέονταν με το φασιστικό καθεστώς από γιουγκοσλάβους και Ιταλούς κομμουνιστές έγινε αργότερα συστηματική δολοφονία Ιταλών.
Αμέσως μετά τον πόλεμο, η Ιταλία ήθελε να ξεχάσει τη σελίδα της φασιστικής της ιστορίας αλλά και τα εγκλήματα που διέπραξαν οι παρτιζάνοι. Έτσι τις σφαγές για χρόνια θυμούνταν μόνο οι νοσταλγοί του Μουσολίνι. Μόνο το 2004 η δεξιά κυβέρνηση του πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι ξεκίνησε μια εθνική ημέρα μνήμης για τις σφαγές.
Το 2005, η Ιταλία απένειμε μετά θάνατο μετάλλιο στη Norma Cossetto, την 23χρονη φοιτήτρια και κόρη ενός τοπικού φασίστα αξιωματούχου, η οποία βιάστηκε, βασανίστηκε και δολοφονήθηκε από γιουγκοσλάβους και Ιταλούς παρτιζάνους τον Οκτώβριο του 1943.
Η ιστορία της αντικατοπτρίζει την τύχη όλων των άλλων θυμάτων των σφαγών, ανέφερε ο παραγωγός Alessandro Centenaro στην AFP.
"Ναι, η Νorma σκοτώθηκε επειδή ήταν φασίστρια, αλλά και γιατί ήταν γυναίκα, μορφωμένη και Ιταλίδα", δήλωσε ο Centenaro.
"Υπάρχουν πολλές πλευρές σε αυτήν την ιστορία, όπως ο χαρακτήρας του Giorgio, του λιποτάκτη που ενώνεται με τους Γιουγκοσλάβους παρτιζάνους για να απαλλαγεί από τους φασίστες και καταλήγει να γίνει θύμα", δήλωσε ο ιταλό-αργεντινός σκηνοθέτης της ταινίας Maximiliano Hernando Bruno.
7.000 άνθρωποι (επιβεβαιωμένα, διότι ο ακριβής αριθμός δεν παγιώθηκε, πιθανότατα τα θύματα να προσεγγίζουν τους 10.000), βασανίσθηκαν, κακοποιήθηκαν και ρίχθηκαν –συνήθως ζωντανοί- στις βαθύτατες σπηλαιώδεις σχισμές και κρύπτες των προαναφερθεισών περιοχών, τις γνωστές ιταλικά ως foibe («φόϊμπε»).
Η ταινία αναπαριστά μία από τις μεθόδους δολοφονίας των παρτιζάνων: οι κρατούμενοι πυροβολούνταν στο κεφάλι στην άκρη μιας "foiba", ενώ άλλους τους έσερναν και τους πέταγαν ζωντανούς.
Η ταινία πραγματοποίησε πρεμιέρα στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας και επίσης προβλήθηκε αυτό το μήνα στην Ιταλική Γερουσία.
Δείτε το trailer της ταινίας:
Πολλά σχόλια στη σελίδα της ταινίας στο Facebook μιλάνε για μια «δυνατή ιστορία», η οποία "τελικά αποδίδει δικαιοσύνη στα θύματα" και "φωτίζει μια αλήθεια που έχει κρυφτεί για πολύ καιρό" και που "πρέπει να εμφανίζεται σε όλα τα σχολεία".
Κάποιοι βέβαια κριτικοί του διαδικτύου, κατηγόρησαν τον παραγωγό ότι είναι «φασίστας» ή «ρεβιζιονιστής». Ο Hernando Bruno θεωρεί αυτούς τους κριτικούς ως "προβοκάτορες που δεν έχουν δει την ταινία".
Φυσικά, η ταινία έλαβε ελάχιστη προβολή από τα ΜΜΕ.
Ο Matteo Salvini τη Δευτέρα έκανε γνωστή μια λίστα με περίπου 30 κινηματογράφους που προβάλλουν την ταινία.
"Επί δεκαετίες, αριστεροί πολιτικοί και διανοούμενοι έχουν κάνει τα πάντα για να κρύψουν αυτήν την αλήθεια", δήλωσε ο Σαλβίνι.
«Πήγαινε να την παρακολουθήσεις και να περάσεις το μήνυμα, έτσι ώστε εκείνοι που σκοτώθηκαν απλά επειδή ήταν Ιταλοί να μπορούν τουλάχιστον να τιμηθούν από τη μνήμη μας».
ΥΓ. Στο μεταξύ αυτός ο Salvini πρέπει να είναι πολύ "μισητός"…
loading...
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.