Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 82 ετών άφησε ο Χρήστος Παπαδόπουλος, γνωστός ως αρχηγός της «Εταιρείας Δολοφόνων».
Ο Παπαδόπουλος διετέλεσε δήμαρχος Νέας Χαλκηδόνας, ενώ υπήρξε και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, όμως έγινε γνωστός σε όλη τη χώρα για την εγκληματική οργάνωση της οποίας ήταν αρχηγός.
Όπως αποκαλύφθηκε το 1987, η «Εταιρεία Δολοφόνων» δολοφονούσε από το 1981 ηλικιωμένους για να τους αρπάξει την κληρονομιά. Έτσι, ο τότε 51χρονος καταδικάστηκε ως επικεφαλής της σε 25 χρόνια φυλάκισης.
Αποφυλακίστηκε το 2009, σε ηλικία 73 ετών.
Το 2011 επέστρεψε στη φυλακή, αφού καταδικάστηκε για αρπαγή γυναίκας.
Ο Χρήστος Παπαδόπουλος μετά την αποφυλάκισή του διέμενε στο Μενίδι.
Εισήχθη στο νοσοκομείο Αγία Όλγα και μετά από σύντομη νοσηλεία άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο.
 | |
Εταιρεία Δολοφόνων
Ένας άνθρωπος υπεράνω πάσης υποψίας, πρότυπο του επιτυχημένου πολίτη, πρώην δήμαρχος Νέας Χαλκηδόνας, οικογενειάρχης και πατέρας τριών παιδιών.
Ο Χρήστος Παπαδόπουλος συλλαμβάνει ένα παρανοϊκό σχέδιο αρκετά χρόνια πριν από το πέρασμα στην πράξη, σύμφωνα με το οποίο ο βασικός σκοπός ήταν η εξεύρεση υποψηφίων θυμάτων με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά προς σφετερισμό της περιουσίας τους.
Στόχος της «Εταιρείας Δολοφόνων» αποτελούσαν κατά κύριο λόγο ηλικιωμένοι που δεν είχαν κοντινούς συγγενείς και μεγάλες περιουσίες.
Μετά την προσέγγιση των ηλικιωμένων, τα μέλη της «Εταιρείας» προσπαθούσαν να τους κερδίσουν την εμπιστοσύνη και στη συνέχεια πλαστογραφούσαν τις διαθήκες τους και τους δολοφονούσαν.
Τελευταία κίνηση ήταν η δημοσίευση αυτών των διαθηκών, με την απαραίτητη συνέργεια συμβολαιογράφων, δικαστικών επιμελητών και διαφόρων ψευδομαρτύρων, ώστε να ολοκληρωθεί η αρπαγή περιουσιών, που εξ αρχής αποτελούσαν το αντικειμενικό σκοπό του εγκλήματος.
Σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα τα μέλη της σπείρας δολοφόνησαν οκτώ ανθρώπους κι άρπαξαν με απατηλά τεχνάσματα την περιουσία τους.
Τα μέλη
Μέλη της «Εταιρείας Δολοφόνων» ήταν, ο δικαστικός επιμελητής, Βασίλης Πλατανιώτης, ο έμπορος, Νικόλαος Πέππας, ο εργολάβος, Ιωάννης Πάμπρης και ο θυρωρός, Γιώργος Ξανθόπουλος.
Στο στενό πυρήνα του «εγκέφαλου» της συμμορίας κι η Γεωργία Παπανικολάου, νοικοκυρά, σύζυγος δικαστικού επιμελητή, που ενίοτε αποδείχθηκε πιο σκληρή και από τον ίδιο τον εμπνευστή της «Εταιρείας».
Τα θύματα
Το μακάβριο ξεκίνημα έγινε από συγγενικό πρόσωπο του Παπαδόπουλου, τον 84χρονο επιχειρηματία Βασίλειο Ελευθεριάδη, θείο της γυναίκας του Αναστασίας και νονό του γιου του, ο οποίος ορίστηκε κληρονόμος της περιουσίας του μετά από επέμβαση της «Εταιρείας» στη χειρόγραφη διαθήκη του.
Δεύτερο θύμα της «Εταιρείας Δολοφόνων» ήταν η 67χρονη Λάουρα Πάντου. Η γυναίκα βρέθηκε νεκρή σε άλσος του Κολωνακίου με εμφανιζόμενη αιτία θανάτου το τροχαίο.
Δύο μήνες αργότερα βρέθηκε νεκρή η 70χρονη θεία της Λάουρας Πάντου, Έλλη Βεργιοπούλου.
Στη διαθήκη της η Βεργιοπούλου όριζε ως κληρονόμους της 46 άτομα, γυναίκες όλες, μεταξύ των οποίων και οι δύο κόρες του Παπαδόπουλου, οι οποίες είχαν την επικαρπία μαζί με άλλες δύο γυναίκες.
Επόμενο θύμα ήταν η 65χρονη Ευφροσύνη Φραγκουλάκη, θεία της Γεωργίας Παπανικολάου.
Η Παπανικολάου σκότωσε την 65χρονη χτυπώντας την με μία πέτρα στο κεφάλι. Για να δημιουργήσει άλλοθι στον εαυτό της, τηλεφωνούσε για εβδομάδες μετά τη δολοφονία στους γείτονες και υποδυόταν την θεία της.
Μάλιστα κατέθεσε και αγωγή κατά της νεκρής, υποστηρίζοντας ότι έφυγε στο εξωτερικό χωρίς να της καταβάλει τα δεδουλευμένα τεσσάρων ετών για τη φροντίδα που της παρείχε στο σπίτι.
Μερικούς μήνες πριν την δολοφονία της η Φραγκουλάκη σύστηνε στους φίλους της έναν άνδρα 70 ετών, ονόματι «Δημήτρη» ως μέλλοντα σύζυγό της με τον οποίο σκόπευε να ζήσει στην Ελβετία. Για το λόγο αυτό πώλησε ένα ακίνητό της στην τιμή των 6.500.000 δραχμών (19.076 ευρώ), ποσό το οποίο ουδέποτε ανευρέθη. Όπως διαπιστώθηκε αργότερα ο υποψήφιος γαμπρός ήταν μέλος της «Εταιρείας Δολοφόνων», ο Βασίλης Πλατανιώτης!
Ως θύματά τους κατεγράφησαν, επίσης, οι Αγ. Kαλαφάτης και Στ. Μπρουζάκης, ενώ, όπως αποκαλύφθηκε, τα μέλη της σπείρας πριν από τη σύλληψή τους σχεδίαζαν τη δολοφονία του ζεύγους Πεντάζου στην Αμαλιάδα. Το τελευταίο θύμα της «εταιρείας» ήταν ο Χαράλαμπος Τυπάλδος, 84 ετών, εφοπλιστής, που βρέθηκε νεκρός το 1986 στο γραφείο του στην Ακτή Τζελέπη, με επίσημη αιτία θανάτου την καρδιακή προσβολή. Όταν, όμως, δημοσιεύθηκε η διαθήκη του, προκάλεσε εντύπωση η εγκατάσταση ως κληρονόμων της κόρης και της συζύγου ενός προσώπου, το οποίο ο κληρονόμος γνώριζε ελάχιστα, συγκεκριμένα μόνο δύο μήνες, του Νικόλαου Πέππα!
Τελικά, αποδείχθηκε ότι ενεργό συμμετοχή στη συγκεκριμένη ανθρωποκτονία είχαν ο Πλατανιώτης και η Παπανικολάου, που είχε μάλιστα έτοιμη την δικαιολογία αν κάτι πήγαινε στραβά για αυτούς κατά την τέλεση του εγκλήματος: θα υποστήριζε ότι το θύμα πέθανε λόγω προσβολής κατά τη διάρκεια ερωτικής πράξης μαζί της!
Το τέλος
Όταν δημοσιεύτηκε η διαθήκη του Τυπάλδου η οποία όριζε ως κληρονόμους την κόρη και τη σύζυγο του Πέππα, τους οποίους ελάχιστα γνώριζε ο θανόντας, η οικογένειά του ανέθεσε σε ιδιωτικό ερευνητή τη διερεύνηση της υπόθεσης.
Τα αποτελέσματα της έρευνάς του τα κοινοποίησε ο ιδιωτικός αστυνομικός - ερευνητής Κωνσταντίνος Σπύρου στην αστυνομία και σύντομα οι αρχές ξετύλιξαν το κουβάρι των εγκληματικών δραστηριοτήτων της «εταιρείας».
Κατά την διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, ο Παπαδόπουλος προσπαθούσε να εμφανίσει τον εαυτό του ως «Ρομπέν των Φτωχών» και επαναστάτη, λέγοντας πως: «Η ανθρώπινη ζωή δεν είναι ταμπού», «Αν υπήρχαν 100 εταιρείες δολοφόνων, η κοινωνία μας θα ήταν καλύτερη», «Σωστός στόχος δεν είναι να χτυπάς έναν εισαγγελέα όπως κάνουν οι εξτρεμιστικές οργανώσεις. Οι κλοπές και οι ληστείες, είναι κοινωνικές πράξεις. Τα άλλα είναι λόγια».
Προέβαλε επίσης ποικίλα ψευτοδιλήμματα ενώπιον του δικαστηρίου, όπως το αν είναι προτιμότερο να ζει ένας σαν τον Τυπάλδο ή να ζουν 10 άλλα άτομα αντί γι'αυτόν, ισχυριζόμενος πως τα χρήματα που έκλεβαν, τα μοίραζαν σε ανθρώπους που είχαν ανάγκη!
Βέβαια στην απολογία του ο Παπαδόπουλος έδειξε τέτοια επαναστατική διάθεση, δηλώνοντας: «Ήμουν εγκέφαλος-ανεγκέφαλος. Τότε είχαν πάρει τα μυαλά μας αέρα, αλλά με το πέρασμα του χρόνου κατάλαβα ότι δεν έπρεπε να τα κάνουμε όλα αυτά, φτάσαμε σε ακραίες καταστάσεις. Όμως, όσο και αν σας φαίνεται παράξενο, η δράση μας είχε ιδεολογικό υπόβαθρο. Από μικρό παιδί είχα αριστερή συνείδηση. Σε καμία διαθήκη δεν υπήρχαν λιγότεροι από πενήντα κληρονόμοι, συνήθως ήταν από 70-100, ενώ στην υπόθεση του Τυπάλδου παρακαλώ, ήταν 156. Δηλαδή, εγώ δεν τα έκανα όλα αυτά για τον εαυτό μου, αλλά για να βγάλω τον φτωχό από την πείνα του. Τότε πίστευα ότι έχει μεγαλύτερη αξία να φάνε ψωμί 150 άνθρωποι, από τη ζωή ενός 85χρονου ή 90χρονου».
loading...
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.