Καταργείται το άβατο του Αγίου Όρους;

Η επιλογή της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου για τη θέση της προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας και η σίγουρη εκλογή της από τη Βουλή των Ελλήνων, έθεσε επί τάπητος έναν παλιό προβληματισμό: το κατά πόσο μία γυναίκα ηγέτης της χώρας δύναται να επισκεφτεί την αυτόνομη περιοχή του Αγίου Όρους, στον Άθω της Χαλκιδικής. 

Μπορεί άραγε, κατ’ εξαίρεση έστω, το περίφημο «άβατο» του Ιερού Βουνού να καταργηθεί, προκειμένου η Ελληνίδα ανώτατη άρχοντας να πραγματοποιήσει εκεί επίσκεψη; Ή και σ’ αυτή την περίπτωση οι κανόνες είναι αυστηροί, συνεπώς η αλλοίωση των ιερών παραδόσεων είναι απαράγραπτη; 

Τα πράγματα έχουν αρκετά μεγαλύτερο βάθος απ’ ό,τι δείχνουν με την πρώτη ματιά, και σίγουρα αφορούν πολύ περισσότερες παραμέτρους σχετικά με το καθεστώς του Αγίου Όρους, που ως γνωστόν χαρακτηρίζεται ως «ειδικού» χαρακτήρα. Σύμφωνα με το άρθρο 186 του Καταστατικού Χάρτη του Αγίου Όρους, «η εις την χερσόνησον του Αγίου Όρους είσοδος των θηλέων κατά τα ανέκαθεν κρατούντα απαγορεύεται». Η απαγόρευση αυτή ενέχει επίσης ποινικές κυρώσεις, αφού ο ισχύων νόμος (Νομοθετικό Διάταγμα της 10ης Σεπτεμβρίου 1926, άρθρο 43β) προβλέπει ότι «η παράβασις του άρθρου 186 του Καταστατικού Χάρτου επισύρει την ποινήν φυλακίσεως δύο μηνών μέχρις ενός έτους». Είναι γνωστό, βέβαια, ότι το αγιορείτικο άβατον ισχύει από την αρχή της σύστασης της Πολιτείας του Άθω, επικαλούμενο την αφιέρωση του Αγίου Όρους στη Θεοτόκο (Παναγία) και αποσκοπώντας στην παρθενία των μοναχών. 

Αυτά ισχύουν εδώ και πάνω από 1.000 χρόνια. Βεβαίως, υπήρξαν κατά καιρούς μεμονωμένες περιπτώσεις γυναικών (Ελληνίδων και αλλοδαπών) που έσπασαν το άβατο και κατάφεραν να επισκεφτούν την περιοχή. Επρόκειτο πάντως για περιστασιακά συμβάντα, που δεν έθιξαν τη βαθύτερη ουσία της απαγόρευσης, συντήρησαν όμως σε επίπεδο ευρωπαϊκό και διεθνές το όλο ζήτημα. Κύκλοι ελληνοκεντρικών, μάλιστα, αντέστρεψαν το θέμα, αφού ανέσυραν από την προϊστορική περίοδο την εξής παράδοση: στην π.Χ. εποχή το άβατον της χερσονήσου του Άθω… αφορούσε τους άντρες, όχι τις γυναίκες! Κι ετούτο, επειδή εκεί υπήρχαν ιερά της θεάς Αρτέμιδος, στα οποία βρίσκονταν οι ιέρειές της, αγνές νέες κοπέλες και θεραπαίνιδες της θεάς. Ακόμη και σήμερα, στη μονή Μεγίστης Λαύρας, υπάρχει μαρμάρινη αναθηματική ανάγλυφη πλάκα, όπου διαβάζουμε: «ΑΡΤΕΜΙΔΙ ΑΓΡΟΤΕΡΑ / ΝΕΒΡΙΣ ΕΠΙΤΑΓΗΝ / ΑΝΕΘΗΚΕΝ». 

Η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ/ΕΕ, το 1979, ανέδειξε το θέμα σε ευρωπαϊκή κλίμακα, λόγω των δεσμεύσεων των ελληνικών κυβερνήσεων να ευθυγραμμίζονται με τις κοινοτικές οδηγίες και κανονισμούς. Έτσι, το 2003 η Ολλανδή ευρωβουλευτής Τζοκ Σβίμπελ, φανατική υπέρμαχος της κατάργησης του αβάτου, υπέβαλλε αίτημα ώστε να αρθεί το άβατο στο Άγιο Όρος για τις γυναίκες. Το αίτημα έγινε δεκτό, με σχετικό ψήφισμα του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου -και τη σχετική κοινοτική οδηγία που πάντοτε ακολουθεί σ’ αυτές τις περιπτώσεις-, όπου ζητήθηκε από την κυβέρνηση των Αθηνών «να καταργήσει τις ποινικές διατάξεις που περιλαμβάνονται στο άρθρο 43β του νομοθετικού διατάγματος 2623/1953/Α-268, οι οποίες προβλέπουν ποινή φυλάκισης δύο έως δώδεκα μηνών για τις γυναίκες που παραβαίνουν το άβατο του Αγίου Όρους». Επίσης, το ψήφισμα «επαναλαμβάνει το αίτημά του για άρση της απαγόρευσης εισόδου γυναικών στο Άγιο Όρος και επισημαίνει ότι μια τέτοια απαγόρευση αποτελεί παραβίαση της αρχής και των διεθνών συμβάσεων για την ισότητα των δύο φύλων και τη μη επιβολή διακρίσεων με βάση το φύλο, και των διατάξεων για την ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων που περιλαμβάνονται στο Ελληνικό Σύνταγμα και το κοινοτικό δίκαιο» (Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, «Έκθεση σχετικά με την κατάσταση των θεμελιωδών δικαιωμάτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση», άρθρο 90, 21 Αυγούστου 2003). 

Εκείνη την εποχή (2003), μεσούντος του σημιτικού εκσυγχρονισμού στην Ελλάδα, η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Άννα Καραμάνου δήλωσε ότι το Άγιο Όρος «αφού έχει χρηματοδοτηθεί και από γυναίκες, πρέπει και να είναι επισκέψιμο και από γυναίκες». Και συμπλήρωσε αναφορικά με το άβατον: «Η απόφαση αυτή ελήφθη πριν από χίλια χρόνια, την εποχή του μαύρου Μεσαίωνα στην Ευρώπη και αντανακλά την κοινωνική πραγματικότητα εκείνης της εποχής όταν οι γυναίκες δεν είχαν πρόσβαση ούτε στη μόρφωση, ούτε στις τέχνες, ούτε στη δημόσια ζωή». Όμως ο τότε υφυπουργός εξωτερικών, αρμόδιος για το Άγιο Όρος, Τάσος Γιαννίτσης απέρριψε την κοινοτική οδηγία για την κατάργηση του αβάτου, λέγοντας ότι η οδηγία αυτή «έρχεται σε άμεση αντιπαράθεση με τις θεμελιώδεις παραδόσεις 1.000 ετών, την πίστη μας και το μοναστικό πνεύμα του Όρους». Έτσι, το άβατο του Αγίου Όρους άντεξε και δεν καταργήθηκε, σ’ εκείνη την κρίσιμη φάση. 

Χρειάστηκε να περάσουν 11 χρόνια, για να επανέλθει το θέμα, με ένα βαθύτατο παρασκήνιο. Περί τα μέσα του 2014 συνέβησαν δύο αινιγματικά γεγονότα, τα οποία έθεταν το ζήτημα του αβάτου του Αγίου Όρους και απαιτούσαν την κατάργησή του. 

Το πρώτο εξ αυτών, προήλθε από τη συνεδρίαση του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, η οποία έλαβε χώρα στο Πουσάν της Νότιας Κορέας. Γνωστό είναι βέβαια, ότι η εν λόγω παγκόσμια οργάνωση επιδιώκει τον περιβόητο «οικουμενισμό» και την «ένωση» όλων των χριστιανικών Εκκλησιών -ακόμη και των αιρέσεων- σε ένα ενιαίο δόγμα. Την άνοιξη του 2014, λοιπόν, στο πλαίσιο της ως άνω συνεδρίασης, πάρθηκε μεταξύ άλλων η απόφαση υπ’ αριθμόν 8: «Κατάργηση αβάτων σε διάφορα μέρη του πλανήτη κόσμου των χριστιανικών Εκκλησιών καθώς και διαφόρων θρησκειών». Η συγκεκριμένη απόφαση αφορά και την κατάργηση του αβάτου του Αγίου Όρους. 

Το δεύτερο γεγονός είναι η δημοσιοποίηση, τον Ιούνιο του 2014, ενός «Υπερμνημονίου» («Memorandum»), το οποίο συμφωνήθηκε από πολιτικούς, θρησκευτικούς κτλ. ηγέτες της υφηλίου, και προβλέπει ριζικές αλλαγές στην καθεστηκυία πλανητική τάξη σε μια σειρά από νευραλγικούς τομείς. Στην ουσία, το «Υπερμνημόνιο» αυτό δημιουργεί μια νέα τάξη που θα ορίζει πράγματα και καταστάσεις στον κόσμο μας. Το άρθρο 10Δ του «Υπερμνημονίου» προβλέπει σαφώς τα ακόλουθα: «Κατάργηση αβάτου Αγίου Όρους». Μάλιστα, παραθέτει και συγκεκριμένη ημερομηνία, στην οποία προβλεπόταν να συμβεί (ή να δρομολογηθεί) αυτό: 1 Ιουνίου 2017… 

Όλα αυτά τα συνταρακτικά, που έχουν να κάνουν με τις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και με μπόλικο παρασκήνιο, επανήλθαν στην επικαιρότητα των ημερών μας, λόγω της ανάδειξης της Σακελλαροπούλου για το αξίωμα της προέδρου της Δημοκρατίας. Είναι γεγονός ότι η σύγκλιση των τριών μεγάλων πολιτικών δυνάμεων της Βουλής των Ελλήνων (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ) στην εκλογή της προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας ως αρχηγού του ελληνικού κράτους θα μπορούσε να μετατραπεί άνετα και σε ευρύτερη σύγκλιση «εκσυγχρονιστικής» (νεοταξικής) ατζέντας. Έτσι, μια σειρά από πατροπαράδοτες παραδόσεις των Ελλήνων θα θιχτούν άμεσα, με τη σιωπηρή υποστήριξη της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά και του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. 

Στο πλαίσιο αυτό, το άβατο του Αγίου Όρους θα μπορούσε να καταργηθεί με μια ευρύτατη κοινοβουλευτική συναίνεση των παραπάνω δυνάμεων. Πρόπλασμα της κατάργησης του αβάτου: το πρόσχημα περί της δυνατότητας της γυναίκας προέδρου της Δημοκρατίας να επισκέπτεται τη χερσόνησο του Άθω. Το παρασκήνιο που παίζεται γύρω από το άβατο είναι βαθύτατο και συγκλονιστικό. 

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ «GIOVANNI VECCO» 

Άμεσα συνδεδεμένο με όλα αυτά, είναι το περίφημο σχέδιο «Giovanni Vecco», που ήρθε στη δημοσιότητα πριν από μερικά χρόνια. Ο Giovanni Vecco (Ιωάννης Βέκκος, 1225-1297) υπήρξε αποστάτης και εχθρός της Ορθοδοξίας, αν και υπηρέτησε ως πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως επί αυτοκράτορος Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου (1223-1282), του αποκαλουμένου και Αζυμώτου του λατινόφρονος. 

Ο Βέκκος είχε κηρύξει την «ένωση» με τους παπικούς και απαίτησε από τους Αγιορείτες μοναχούς να τον μνημονεύουν, κάτι που οι τελευταίοι αρνήθηκαν. Τότε, ο Βέκκος επισκέφτηκε το Άγιο Όρος για να επιβάλλει τις εντολές του, όμως οι μοναχοί αντέδρασαν και τον έδιωξαν από τα μοναστήρια. Ως αντίποινα ο Βέκκος διέταξε να σφαγούν και να καούν ζωντανοί οι Αγιορείτες, ενώ μερικοί ρίχθηκαν στη θάλασσα με αποτέλεσμα να πνιγούν… 

Αιώνες μετά, το σχέδιο του ενωτικού εκείνου πατριάρχη αναβίωσε ως σχέδιο «Giovanni Vecco» με στόχο την εκκοσμίκευση του Αγίου Όρους, αλλά και τη μετατροπή του σε κέντρο «παναιρέσεως και οικουμενισμού», όπως χαρακτηριστικά κατήγγειλαν Ελληνορθόδοξοι μοναχοί. Επίσης, το σχέδιο προβλέπει να περάσουν οι θησαυροί του Αγίου Όρους στις Βρυξέλλες, να καταγραφούν τα ιερά κειμήλια και σιγγίλια, να εξέλθουν από το Άγιο Όρος σε κοινή θέα και να εκτεθούν έτσι «τα Άγια τοις κυσί». Με δυο λόγια, οι πολιτιστικοί θησαυροί του Αγίου Όρους, και κατ’ επέκταση ο πλούτος της Ορθοδοξίας, αποσπώνται από την Ελλάδα και βγαίνουν στο σφυρί. 

ΠΗΓΗ

loading...