«Κάτσε, κάτσε, μη μου πεις ποιος το λέει, θα το θυμηθώ… (Ποτέ)»! «Να δεις πώς τον λένε, να δεις πώς τον λένε»…
Γράφει ο Γιώργος Μαραθιανός
«Κοίτα τώρα που κόλλησε το μυαλό μου»…
«Έλα μωρέ, στο στόμα τον έχω»…
Θα μπορούσαν να είναι σκόρπια αποσπάσματα διαλόγου από ταινία του Γκουσγκούνη.
Είναι όμως ατάκες που όλοι έχουμε χρησιμοποιήσει κάποια στιγμή ακούγοντας ένα γνωστό τραγούδι.
Τότε που η γλώσσα μας πάει ροδάνι στα ρεφρέν και στα κουπλέ, αλλά δένεται κόμπο όταν καλείται να συλλαβίσει το όνομα του καλλιτέχνη.
Με συνηθέστερη αιτία λοιπόν ότι πρόκειται για τραγουδιστή/τρια που δεν έκανε άλλη αντίστοιχη επιτυχία στην καριέρα του/της, υπάρχουν κομμάτια που έχουν «σκεπάσει» τον ερμηνευτή τους.
Που τον έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με τη δική τους απήχηση. Και πολλές φορές μας έχουν κάνει ν’ αναρωτηθούμε ποιος άραγε να τα λέει.
Όπως, για παράδειγμα, τα εξής:
Το κυπελλάκι – Τερέζα
Σου ‘χει τύχει πολλές φορές τόσα χρόνια. Ακούς «το ‘σπασαααααα» και… σπας το κεφάλι σου να θυμηθείς ποια ήταν η δράστης. Γιατί είναι πολλοί εκείνοι που έχουν χαράξει στην καρδιά τους επικούς στίχους όπως το «έχω αλλάξει κλειδαριά, έχω αλλάξει κι έβαλα μία στην καρδιά μου ασφαλείας, έχω καινούργιο κυπελλάκι αγοράσει που γράφει Γιώργος, Παναγιώτης και Ηλίας». Πόσοι θυμούνται όμως ότι όλοι αυτοί (και πολλοί άλλοι) ήταν θύματα της καυτής Τερέζας;
Σαν να μην πέρασε μια μέρα (Σ’ ένιωσα μέσα μου παντού) – Γιώργος Δημητριάδης
Λατρεμένο για τους ακούσια χωρισμένους των 90s. Με ένταση και γρήγορο ρυθμό, ήταν ό,τι έπρεπε για να ξεσπάσεις αφότου σε είχε αφήσει η καριολίτσα συμμαθήτρια για τον μπρατσαρά και (μεγαλύτερο ηλικιακά) εξωσχολικό. Το κομμάτι που θα μπορούσε εύκολα βάσει ρεφρέν να είναι soundtrack τσόντας σου θυμίζει υπέροχες εποχές. Δεν σου θυμίζει με τίποτα όμως ότι ο καλλιτέχνης που το ερμήνευσε ήταν ο Γιώργος Δημητριάδης.
Μίλα μου – Χριστιάνα και Δάκης
Έγινε ευρέως γνωστό στις νεότερες γενιές όταν το τραγούδησαν στο Fame Story η Μάρω Λύτρα και ο Κώστας Καραφώτης. Το σκηνικό με το μεταξύ τους ειδύλλιο το έκαναν να μοιάζει ότι γράφτηκε για ‘κείνους. Δεν γράφτηκε όμως. Ο Robert Williams το έγραψε πολλά χρόνια νωρίτερα. Κι αφού το είχε ερμηνεύσει ο ίδιος με την Μπέσσυ Αργυράκη, έκανε μεγαλύτερη επιτυχία όταν το εκτέλεσε το ντουέτο του Δάκη με τη Χριστιάνα.
Θα ζήσω ελεύθερο πουλί – Χρήστος Σύρπος
Ο ύμνος του εργένη. Η απάντηση στη γυναικεία καταπίεση. Η αποθέωση του άντρα που δεν ανέχεται την «παντόφλα». Υπάρχουν τόσοι πολλοί τρόποι να χαρακτηρίσεις αυτή τη λαϊκή κομματάρα. Τόσοι πολλοί, όσες οι φορές που έχει χορευτεί σε bachelor (και όχι μόνο). Μπορεί να μην θυμάσαι ότι το ερμήνευσε ο Χρήστος Σύρπος (γνωστός ως Χρηστάκης), αλλά θα ήθελες να τον σφίξεις στην αγκαλιά σου γι’ αυτό τον ύμνο στην (αντρική) ελευθερία.
Είχα πάει λαϊκή – Δήμος Μυλωνάς
Ένα ακόμα έπος των 90s. «Ένα τραγούδι ράπισμα στην αντιλαϊκή και αντικομφορμιστική προβοκάτσια των ΜΜΕ», όπως εύστοχα παρουσιάζεται σε video του youtube. Η μελωδική αναζήτηση της συζύγου (που απαντά με την όχι πειστική δικαιολογία ότι είχε πάει λαϊκή) έχει περάσει πολλές φορές και από τα δικά σου χείλη. Χωρίς να συμβαίνει το ίδιο όταν σε ρωτούσαν ποιος τραγουδά το κομμάτι (και δεν θυμόσουν ότι πρόκειται για τον Κώστα Μυλωνά).
Σε περιμένω τ’ άλλο καλοκαίρι – Έλενα (Ευσταθίου)
Πιο παλιό κομμάτι, αλλά διαχρονικό. Κυκλοφόρησε τη δεκαετία του ’70, έγινε αμέσως γνωστό, αλλά η μεγαλύτερη επιτυχία του ήταν πως εξακολούθησε να ακούγεται και πολλά χρόνια μετά. Πάντα σου έκανε εντύπωση η περίεργη προφορά της τραγουδίστριας, αλλά δύσκολα θα είχες μπει ποτέ στη διαδικασία ν’ ανακαλύψεις ότι πρόκειται για την Έλενα Ευσταθίου. Καλλιτέχνιδα που γεννήθηκε στην Αίγυπτο και μαζί με το άλλο καλοκαίρι (που λέει στο τραγούδι) περιμένει από τότε να κάνει και κάποια άλλη επιτυχία.
Macarena – Los Del Rio
Το μόνο ξένο κομμάτι που μπαίνει στην κατηγορία. Όχι επειδή δεν υπάρχουν κι άλλα γνωστά, των οποίων οι τραγουδιστές δεν είναι εύκολο να τους θυμηθείς. Αλλά επειδή εδώ μιλάμε για δυο πολύ χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες. Τόσα χρόνια λοιπόν όλοι έχουμε συνδέσει το «Macarena» με τσαχπίνικα γυναικεία χορευτικά και χαρούμενα κοριτσίστικα σκερτσάκια. Να μη θυμηθούμε μια φορά -ως ελάχιστο φόρο τιμής- και τους Los Del Rio, τους δυο μεσήλικες μερακλήδες ερμηνευτές που κατηύθυναν με τη φωνή τους το λίκνισμα εκατομμυρίων χαρωπών κωλαρίνων;
loading...
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.