Ποιοι είναι οι Έλληνες έμποροι όπλων στην εποχή των νέων εξοπλισμών

«Οι άνθρωποι πίσω από τα όπλα», ήταν πολλοί, παραμένουν αρκετοί, αλλά το στιλ τους είναι πλέον πολύ διαφορετικό. 

Σε μια εποχή που δειλά, αλλά σταθερά ξεκινούν κάποια αμυντικά προγράμματα έχει σημασία να δούμε ποιο είναι μωσαϊκό των Ελλήνων εμπόρων όπλων, βιομηχάνων οπλικών συστημάτων ή απλά "υπαλλήλων" ξένων κολοσσών στην Ελλάδα.

Δεν είναι τυχαίο ότι επιβίωσαν και σήμερα εξελίσσονται όσοι την εποχή των «παχέων αγελάδων», αντί να κάνουν «αρπαχτές», αξιοποίησαν τα κονδύλια των αντισταθμιστικών οφελών, έστησαν ισχυρές βιομηχανίες και προσανατολίστηκαν σε πωλήσεις στο εξωτερικό, αντί να ζουν αποκλειστικά από τον ελληνικό κρατικό κορβανά και το παρασιτικό σύστημα που είχε στηθεί στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

Από το 2010 που η χώρα με απόφαση του τότε πρωθυπουργού Γ.Παπανδρέου μπήκε στην επώδυνη περιπέτεια του Μνημονίου, λίγα πράγματα στο χώρο των αμυντικών επενδύσεων ή πιο απλά, των εξοπλισμών, έμειναν τα ίδια. Άλλωστε η χώρα έχει να επενδύσει στην ασφάλειά της από το... 2005, όταν δόθηκε η τελευταία σημαντική παραγγελία ενίσχυσης της Πολεμικής Αεροπορίας με τα 30 F-16 Adv.

Από τότε, «έρημος»!

Η υπερχρέωση που έφεραν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, η υπερτιμολόγηση (θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και «λεηλασία») των περισσότερων οπλικών συστημάτων αξίας πάνω από 35 δισ. ευρώ που αγοράστηκαν επί κυβερνήσεων Σημίτη μετά την κρίση των Ιμίων, είχε ως αποτέλεσμα να φτάσουμε στο μοιραίο 2010, «μετρώντας» ήδη πέντε χρόνια αδυναμίας συνέχισης του εκσυγχρονισμού των ΕΔ.

Αξίζει, όμως, να δούμε αυτά τα 20 χρόνια ποιοι πρωταγωνίστησαν στο σύστημα προμηθειών του υπουργείου Εθνικής Άμυνας και ποιοι εξακολουθούν να είναι οι σύγχρονοι «Μπαζίλ Ζαχάροφ».

Και για όσους πιστεύουν ότι στον χώρο υπάρχουν μόνο «λαμόγια» να θυμίσουμε ότι αν δεν υπήρχε ο, ελληνικής καταγωγής, έμπορος όπλων Μ.Ζαχάροφ να σπάσει το εμπάργκο των «Μεγάλων Δυνάμεων» και να εφοδιάσει το 1912 με πυρομαχικά το νεότευκτο, πλην «άσφαιρο» θωρηκτό «Αβέρωφ», μόλις την παραμονή του απόπλου του, σήμερα τα νησιά του Ανατολικού και βόρειου Αιγαίου δεν θα ήταν ελληνικά...

Ας ξεκινήσουμε από τον Ντένη Πλέσσα: Ο περιφερειακός αντιπρόεδρος της αμερικανικής Lockheed Martin Ντένης Πλέσσας, Αιγυπτιώτης στην καταγωγή, εργαζόμενος με ελληνικό δαιμόνιο και αμερικανική μεθοδικότητα, κατάφερε να κάνει την «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα» Lockheed Martin, μονοπώλιο στην Πολεμική Αεροπορία. Κανείς άλλος δεν έχει συνδέσει το όνομά του με πωλήσεις άνω των 30 δισ. ευρώ σε αξία αεροσκαφών F-16 και ανταλλακτικών τα τελευταία τριάντα χρόνια στην Ελλάδα, όπως ο Ν.Πλέσσας.  «Θανατηφόρα» ευγενής, κατάφερνε πάντα να ξεπεράσει τις σκοπέλους (και δεν ήταν λίγες) εργαζόμενος με εταιρική αντίληψη. Ένας άριστος «υπάλληλος» για τους Αμερικανούς, ήδη πήρε ένα ακόμα συμβόλαιο, κάπου δύο δισ. ευρώ για τον εκσυγχρονισμό των F-16. Και έπεται το F-35. 

Κρίστιαν Χατζημηνάς

Ιδιοκτήτης της εταιρείας Theon Sensors, με τεχνολογικά πρωτοποριακά προϊόντα στην νυχτερινή όραση και μέτοχος της ISI που ανέπτυξε το πρώτο 100% ελληνικό Σύστημα Αποστολής σε αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας.

Ήδη το πούλησε στην Σιγκαπούρη. Τώρα αναπτύσσει ένα νέο Σύστημα Αποστολής για τα αναβαθμισμένα ΑΦΝΣ P-3B του ΠΝ.

Στην Ελλάδα ο Ελληνικός Στρατός «βλέπει» την νύχτα μέσα από τις διόπτρες του. Το ίδιο κάνει και ο σουηδικός, ο ιαπωνικός, ο αυστραλιανός, ο ολλανδικός Στρατός κλπ.

Πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήταν η πώληση του εκπαιδευτικού αεροσκάφους βασικής εκπαίδευσης Τ-6Α στην Πολεμική Αεροπορία το 1998. Θεωρείται αυθεντία στην διαχείριση αντισταθμιστικών προγραμμάτων. Πολύ "κοντά" στον αμερικανικό παράγοντα και την LM.

Θ. Λιακουνάκος 

Το 1980 έκανε την πρώτη του μεγάλη επιτυχία. Κατάφερε και πούλησε 110 άρματα μάχης Leopard-1A4 στον Ελληνικό Στρατό, τα πρώτα γερμανικά άρματα μάχης που αγοράστηκαν ποτέ από την Ελλάδα. Μια πώληση, ανάλογη με αυτή που είχε μετά 23 χρόνια με τα Leopard-2HEL.

Ακολούθησαν πολλές επιτυχίες (και μία έκδοση οικονομικής εφημερίδας “ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ”), από την ανάληψη εκσυγχρονισμού των CH-47 Chinook το 1991, μέχρι το «πάρτι» του 1997-2004.

Τελευταία μεγάλη επιτυχία του ομίλου η... πώληση το 2004 αυτών που έπρεπε να είχαν δοθεί δωρεάν στην Ελλάδα, των 180 Leopard-2A4 της περίφημης «ενδιάμεσης λύσης».

Βέβαια, στην απίστευτη επιχειρηματική επιτυχία του ομίλου μεγάλο μερίδιο είχε ο άλλοτε στενός συνεργάτης του, Κωστής Αποστόλου. Για τον Κ.Αποστόλου, δεν υπήρχε η λέξη «αδύνατο» στην πώληση ενός οπλικού συστήματος.

Πουλούσε τα πάντα και με όλες τις κυβερνήσεις και τους υπουργούς.

Μυστικό του: Οι άριστες σχέσεις όχι μόνο με το ανώτατο στελεχικό δυναμικό των ΕΔ, αλλά και με το μέσο και το κατώτερο. Και δικαιώθηκε: Αυτοί που κάποτε ήταν απλοί υπολοχαγοί, υποπλοίαρχοι ή υποσμηναγοί, στο πέρασμα των χρόνων έγιναν αρχηγοί ή κλαδάρχες. Και αυτοί που δεν ήταν «φίλοι» δεν μακροημέρευσαν στις ΕΔ. Ο Κ.Αποστόλου δεν πουλούσε: Έκανε «μαγικά».

Μετά την ανακοίνωση του εξοπλιστικού του 1997, ο Γ.Πατεράκης, άνθρωπος των Γερμανών στην Ελλάδα, σύμβουλος της Deutsche Aerospace Hellas AG, θυγατρικής της Deutsche Aerospace AG και μετέπειτα στην EADS, είχε πει σε συνομιλητή του: «Σιγά μην αγοράσει η Ελλάδα Patriot και Leopard-2»!

Ο Κ.Αποστόλου, για λογαριασμό του Θ.Λιακουνάκου, τα πούλησε! Και όχι μόνο αυτά: Κατάφερε να πουλήσει μέχρι και... εγγλέζικες πυραυλακάτους στην Ελλάδα! Οι Super Vita κλάσης «Ρουσσέν» είναι δικό του έργο, την εποχή που φαινόταν πιο πιθανό να αγοραστεί... αεροπλανοφόρο, παρά εγγλέζικο κύριο οπλικό σύστημα.

Κι όμως, για πρώτη φορά μετά τον Β’ΠΠ και την τραγωδία που επιφύλασσε για τον κυπριακό Ελληνισμό, η Βρετανία, «πάτησε» τα φαβορί, τις γαλλικές και γερμανικές πυραυλακάτους, χάρη στις επιδέξιες κινήσεις του Κ.Αποστόλου και τις «μαγικές» του κινήσεις στο ΓΕΝ.

Σήμερα έχει αποστασιοποιηθεί από τον Θ.Λιακουνάκο και έχει αναλάβει την εκπροσώπηση της Krauss Maffei κατασκευάστριας των LEO2.

Οι «κακές γλώσσες» λένε ότι είναι ο «αδύναμος κρίκος» στην υπόθεση Γ.Παπαντωνίου και Θ.Λιακουνάκου.

Σταύρος Κομνόπουλος

Άλλος μεγάλος παίκτης στον χώρο των εξοπλισμών του υπουργείου Εθνικής Άμυνας υπήρξε (και εξακολουθεί να είναι) η Kestrel, με επικεφαλής τον Σταύρο Κομνόπουλο, τον επονομαζόμενο και «ΕΣΑτζή» από την εποχή που επί δικτατορίας υπηρετούσε στην Στρατιωτική Αστυνομία με ειδικότητα τις τηλεφωνικές επικοινωνίες, μια ειδικότητα που την χρησιμοποίησε εν συνεχεία με εξαιρετικά επικερδή τρόπο.

 Με τον συνεταίρο του Αλέξανδρο Τσάτσο ίδρυσαν την εταιρεία Kestrel. Πούλησαν στην Ελλάδα δισεκατομμύρια υλικού, από τους πυραύλους αέρος-αέρος Magic-2 το 1988, μέχρι τους πυραύλους MICA ER/IR, τα βλήματα cruise SCALP, τα βλήματα αέρος-επιφανείας ΑΜ-39 Exocet, τις επάκτιες συστοιχίες ΜΜ-40 Εxocet, τα ατρακτίδια ηλεκτρονικού πολέμου ASTAC, τα πυροσβεστικά αεροσκάφη Canadair CL-415, τα ελικόπτερα Super Puma κλπ.

Η φήμη τους τρώθηκε όταν αποκαλύφθηκε ότι είχαν «χορηγήσει» εκατομμύρια ευρώ στον πρόεδρο του ΛΑΟΣ Γ.Καρατζαφέρη. Η εισαγγελική έρευνα είναι σε εξέλιξη.

Σήμερα έχει αναλάβει διοικητικό ρόλο στην εταιρεία ο γαμπρός του Σ.Κομνόπουλου.

Χρήστος Χούμπαυλης

Ο «new entry» στον χώρο των εξοπλισμών το 2004 από την πλευρά των Γάλλων, ήταν ο Χρήστος Χούμπαυλης ή «ΧΧ» για τους φίλους του. Απουσίαζε από το «πάρτι» της επταετίας 1997-2004, αλλά δεν τα κατάφερε καθόλου άσχημα: Έχοντας την αντιπροσωπεία της Dassault και «πλαγιοκοπώντας» τον Σ.Κομνόπουλο σε πολλά προγράμματα γαλλικού ενδιαφέροντος, κατάφερε να στήσει την εταιρεία Miltech Hellas, να κερδίσει πολλά αντισταθμιστικά και να κτυπήσει «στα ίσα» το πρόγραμμα του Νέου Μαχητικού Αεροσκάφους της ΠΑ με το Rafale-άσχετα αν το πρόγραμμα δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.

 Έχοντας εξαιρετικές σχέσεις με το γαλλικό αμυντικοβιομηχανικό σύστημα από την εποχή που εργαζόταν ως... οικονόμος, για λογαριασμό του βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας στην δεκαετία του ‘80 και του ‘90, «αυγάτισε» την οικογενειακή περιουσία, ιδρύοντας τεχνικές εταιρείες και αποκτώντας στενές σχέσεις με το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο.

Δεν υπάρχει πολιτική πτέρυγα, από την δεξιά μέχρι την αριστερά, στην Ελλάδα που να μην έχει συνομιλητές και... ευήκοα ώτα σε αυτά που λέει ο ιδιοκτήτης της ΑΤΕΣΕ και της Miltech.

Πολλοί, μάλιστα, αναζήτησαν τον «ΧΧ» πίσω από την περίεργη αντίδραση Ν.Φίλη στο αίτημα του ΥΠΕΘΑ προς τις ΗΠΑ για πληροφορίες σχετικά με το F-35.

Αλήθεια ή όχι, είναι ενδεικτικό του γεγονότος ότι ο «ΧΧ» στοιχειώνει (με την καλή έννοια...) την ελληνική πολιτική ζωή και τον Τύπο, ειδικά τον κυριακάτικο, που συχνά-πυκνά αποκαλύπτει «σκάνδαλα» σε αμυντικές προμήθειες της τελευταίας δεκαετίας που δεν είναι της αρεσκείας του.

Γενικά είναι άτομο χαμηλών τόνων, πάντως, παρά την τεράστια προσωπική του περιουσία.

Έχει μπει δυναμικά και στον κλάδο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας μέσω συνεργασιών με τον Γιώργο Συνατσάκη, πρόεδρο της εισηγμένης στο Χρηματιστήριο Αθηνών, Δομικής Κρήτης.

Με τον ίδιο συνεργάζονται και στην Δομική Ακινήτων, θυγατρική της Δομικής Κρήτης, ενώ παλαιότερα συμμετείχε στην Επενδυτική Τράπεζα, της Marfin του Ανδρέα Βγενόπουλου.

Βασίλης Λόης

Είναι ο άνθρωπος των Ιταλών στην Ελλάδα. Αυτός έχει αναλάβει την προώθηση του εκπαιδευτικού Μ-346 της Αlenia στην Πολεμική Αεροπορία.

Δημήτρης Μανωλόπουλος

Θα μπορούσε να γίνει ο νέος «Λιακουνάκος» το 1999 αν δεν τον «καθάριζαν σαν αυγό» στις ΗΠΑ εμπλέκοντάς τον στο σκάνδαλο της Litton που είχε πουλήσει το σύστημα αυτοπροστασίας ASPIS στην Ελλάδα. Ποιος τον ενέπλεξε; Ε, δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό. Πάντως ο Θ.Λιακουνάκος πήρε εν συνεχεία την αντιπροσωπεία και το πρόγραμμα. Γεγονός είναι ότι ο Δ.Μανωλόπουλος, πρόεδρος της εισηγμένης Space Hellas και ιδιοκτήτης της Space Consulting, εξακολουθεί να είναι ισχυρός στον χώρο ως εταιρεία, παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει. Για τα δεδομένα του χώρου, είναι πραγματικός τζέντλεμαν.

Μάριος Δαλέζιος

Ο Μάριος Δαλέζιος είναι η ζωντανή ιστορία των ελληνικών εξοπλισμών. Με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη, υπήρξε ο μεγαλύτερος και ισχυρότερος αντιπρόσωπος όπλων στην Ελλάδα τις δεκαετίες 1960 και 1970. Αν ο Θ.Λιακουνάκος ήταν ο άρχων των εξοπλισμών από το 1990 μέχρι την σύλληψή του, ο Μ.Δαλέζιος ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος από το 1960 μέχρι το 1980.

Αυτός υλοποίησε το μεγαλύτερο μέρος του εξοπλιστικού προγράμματος του Ε.Αβέρωφ και των κυβερνήσεων Καραμανλή της δεκαετίας του ‘70.

Πούλησε πάνω από 80 ελικόπτερα ΑΒ-204/205, τα ΑΒ-212 του ΠΝ και τα CH-47 Chinook (τότε ανήκαν στην Αεροπορία), τα αντιαεροπορικά συστήματα Skyguard/Βέλος (το 2003 πήρε και τον εκσυγχρονισμό τους), τα πρώτα φορητά αντιαεροπορικά βλήματα Redeye, προγόνους των Stinger, τα πρώτα αντιαρματικά κατευθυνόμενα βλήματα Cobra, όλα τα πυροβόλα Bofors κλπ. κλπ., ενώ δραστηριοποιήθηκε και στις ξένες αγορές.

Το 1980 έκανε το «μεγάλο του λάθος», όπως το περιγράφει: Βοήθησε το νεαρό, τότε, Θ.Λιακουνάκο να πάρει την πρώτη του προμήθεια, τα άρματα μάχης Leopard-1A4, κάνοντας μια εξυπηρέτηση, όπως λέει ο ίδιος, στον πεθερό του Λιακουνάκου. Αποτέλεσμα: Ο νεαρός Θωμάς τα επόμενα δέκα χρόνια τον εκτόπισε από τον χώρο και το 1991, του πήρε το πρόγραμμα που κυνήγησε με μανία, τον εκσυγχρονισμό των CH-47 Chinook, επί υπουργίας Βαρβιτσιώτη.

Η λέξη «οργή» είναι μικρή για να περιγράψει αυτό που αισθανόταν για τον Θωμά. Και η πρόβλεψή του προφητική: «Θα πάει φυλακή κάποτε. Να μου το θυμηθείτε»! Σήμερα εκπροσωπεί την Hydraulics International (εξοπλισμός υποστήριξης αεροσκαφών), την ελβετική RUAG, την L-3 Communications/Telemetry (επικοινωνίες), την Flir Systems (συστήματα θερμικής απεικόνισης), την Chadwick Helmut (εξοπλισμός αεροπλοΐας), την Smiths Industries (ηλεκτρονικά αεροσκαφών) κλπ.

Έχει έναν τεράστιο πύργο στην Ελβετία και αμύθητη περιουσία σε χρυσό λένε οι φήμες, αλλά στην Αθήνα μετακινείτο μέχρι πριν μερικά χρόνια με ένα παλιό Alfasud. Μόνο η ύπαρξη οδηγού τον διαφοροποιούσε από έναν απλό συνταξιούχο. Τώρα το αντικατάστησε με μία εξίσου ταπεινή μπερλίνα. Η Rolls Royce είναι μονίμως παρκαρισμένη στο γκαράζ του πύργου του...

Κωνσταντίνος Δαφέρμος

Αν κάποιος Έλληνας μπορεί να διεκδικήσει τον τίτλο του σύγχρονου «Μπαζίλ Ζαχάροφ» αυτός είναι σίγουρα ο Κ.Δαφέρμος. «Άρχοντας του Πατριαρχείου», όνομα και πράγμα. Έκανε τεράστια περιουσία ασχολούμενος με πωλήσεις οπλικών συστημάτων κατά 99%  στο εξωτερικό. Στην δεκαετία του ‘80 ήταν ο μοναδικός ιδιώτης που αγόραζε όπλα από την... Ανατολική Γερμανία και τα πουλούσε σε αγορές του εξωτερικού.

Μετά την πτώση του Τείχους, έγινε ο μεγαλύτερος ιδιώτης αγοραστής όπλων της Ρωσίας, τα οποία μεταπωλούσε βασικά σε κράτη του Κόλπου. Στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου το 1990, πούλησε τεράστιες ποσότητες αντιασφυξιογόνων προσωπίδων και στολών ΠΒΧ πολέμου στην Σαουδική Αραβία.

Ακόμα και μετά την έλευση Πούτιν και την ενοποίηση όλων των αμυντικών βιομηχανιών υπό τον κεντρικό έλεγχο της κρατικής Rosoboronexport ήταν ο μοναδικός ιδιώτης που διατήρησε τα συμβόλαιά του! Ένα λάθος έκανε: Πούλησε στην Ελλάδα τα αντιαρματικά συστήματα Kornet-E, τα κορυφαία αντιαρματικά συστήματα παγκοσμίως, ένα pπολύ μικρό μέρος της επιχειρηματικής του δραστηριότητας.

Οι πρόσφατες δικαστικές του περιπέτειες, επιβεβαίωσαν το ρητό που λέει: «Κανείς προφήτης στον τόπο του»...

Και μάλλον αυτές οι περιπέτειες δεν είναι ανεξάρτητες με κάποιες φήμες για εμπλοκή του αμερικανικού παράγοντα εναντίον του, όταν η Μόσχα αναζήτησε στο πρόσωπό του έναν αξιόπιστο ανεξάρτητο προμηθευτή οπλικών συστημάτων της συριακής κυβέρνησης στον αγώνα κατά των ισλαμιστών...

Μικροί αλλά... σημαντικοί

Η εταιρεία THALES (Γαλλία) είχε ως αντιπρόσωπο τον παλιό... υπαξιωματικό του Ναυτικού, τον Λουκά Ρωμάνου, που κέρδισε τον εκσυγχρονισμό των φρεγατών κλάσης «S», μια υπόθεση που ελέγχεται ο Γ.Παπαντωνίου.  Ο εκσυγχρονισμός μέσης ζωής 6 φρεγατών «S» (Standard) του Πολεμικού Ναυτικού, δόθηκε με απευθείας ανάθεση στα Ελληνικά Ναυπηγεία Α.Ε. (ΕΝΑΕ) ως κύριο ανάδοχο, με υπεργολάβο την εταιρία Thales Nederland, αντί συμβατικού τιμήματος 380.000.000 ευρώ, το οποίο μετά τις αναπροσαρμογές ανήλθε σε 480.000.000 ευρώ. Η δικογραφία εστάλη στη Βουλή τον Ιούλιο του 2016.  

Η DEFENCO Α.Ε. του Κ. Βαλασάκη προμηθευτής του υπουργείου Άμυνας και των Σωμάτων Ασφαλείας, αντιπροσωπεύοντας ξένους οίκους. Μεγαλύτερη επιτυχία του ήταν για λογαριασμό της γαλλικής SAGEM, η προμήθεια των UAV SPERWER

Λάμπρος Μπαρτζώκας

Ο άνθρωπος της Ρωσίας, σε ό,τι αφορά τον αμυντικό τομέα στην Ελλάδα, ο Λάμπρος Μπαρτζώκας, έχει την ευθύνη της Rosoboronservice, της θυγατρικής του «γίγαντα» των ρωσικών όπλων, της κρατικής εταιρείας Rosoboronexport, στην Αθήνα. Επίσημα η τελευταία, εκπροσωπείται στην Ελλάδα από στέλεχος που εδρεύει στην ρωσική πρεσβεία.

Χαμηλού προφίλ άνθρωπος, μπορεί να μιλήσει στο τηλέφωνο με το Κρεμλίνο απευθείας.

Πρόσφατα έκλεισε τα συμβόλαια συντήρησης και αναβάθμισης των S-300PMU1, των Tor-M1 και των ΟSA AKM.

Ένα αυτοκίνητο με μεγαλόσωμους «κοστουμαρισμένους» Ρώσους υπαλλήλους της ρωσικής πρεσβείας που τον ακολουθεί σε κάθε του βήμα, τον διαφοροποιεί από τον απλό άνθρωπο της «διπλανής πόρτας».

Σωκράτης Κόκκαλης

Η Intracom Defense Electronics, του Σωκράτη Κόκκαλη, έχει εμπλοκή στα μεγαλύτερα εξοπλιστικά προγράμματα των Ενόπλων Δυνάμεων και «τζιράρει» τα περισσότερα χρήματα κάθε χρόνο από οποιαδήποτε άλλη ελληνική αμυντική βιομηχανία. Οτιδήποτε έχει σχέση με υψηλή τεχνολογία έχει ανατεθεί στην Intracom, η οποία συνεργάζεται με πλήθος εταιρειών του χώρου, ελληνικές και ξένες.

Έτσι η Intracom εμφανίζεται να συμμετέχει με την κατασκευή πολύπλοκων συστημάτων σχεδόν σε όλα τα οπλικά συστήματα που έχουν αγοραστεί ή βρίσκονται υπό παραγγελία - από αεροσκάφη έως άρματα μάχης κ.ά. Πλέον την διοίκηση την έχει αναλάβει ο γιος του Κωνσταντίνος. Η εταιρεία έχει πολλαπλάσια δυναμική από αυτή που απορροφά αυτή την στιγμή ως προγράμματα.

Ευάγγελος Μυτιληναίος

Πάει καιρό από τότε που ελέγχοντας το 43% της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων (ΕΛΒΟ) έκανε ταυτόχρονα και την ΜΕΤΚΑ μεγάλο παίκτη στον χώρο της αμυντικής βιομηχανίας ο Ευάγγελος Μυτιληναίος.

Μετά την κόντρα με τους Ρώσους στην υπόθεση του BMP-3HEL (τελικά κατάφερε να ματαιώσει το πρόγραμμα) αποσύρθηκε από την άμυνα, καθώς έλαβε «περίεργα» μηνύματα, αλλά η ΜΕΤΚΑ εξακολουθεί να έχει μεγάλη τεχνογνωσία και σίγουρα θα είναι μέσα σε κάθε κατασκευαστικό πρόγραμμα στις ΕΔ.

Ήδη φέρεται να βρίσκεται πίσω από το βλήμα επακτίου αμύνης NSM το οποίο έχει αποφασίσει να προμηθευτεί το ΠΝ προκειμένου να ενισχύσει την άμυνα του Αρχιπελάγους.

Πάνος Γερμανός

Μπορεί η εταιρεία του Πάνου Γερμανού να (μοσχο)πουλήθηκε στην Cosmote, ο ίδιος όμως παραμένει προμηθευτής των Ενόπλων Δυνάμεων, καθώς κράτησε το εργοστάσιο παραγωγής μπαταριών που είχε ο όμιλός του. Αναλαμβάνει την κατασκευή μπαταριών για τα υποβρύχια του ΠΝ και έχει σημαντική παρουσία στο εξωτερικό.

Δεν λείπουν τα προβλήματα από τον όμιλο, καθώς τα προγράμματα που παίρνει όλο και μειώνονται.

ΠΗΓΗ

loading...