Σε αντίθεση με τα μειωμένα αντανακλαστικά των εκάστοτε πολιτικών ιθυνόντων στον υπουργικό θώκο του Υπουργείο Εθνικής Άμυνας την προαναφερθείσα δεκαετία, τα Γενικά Επιτελεία πραγματοποίησαν πλήθος μελετών προσαρμοσμένες στις επιχειρησιακές ανάγκες σε σχέση με τα νέα οικονομικά δεδομένα (π.χ αναβαθμίσεις υπαρχόντων συστημάτων κ.ο.κ), υπέβαλλαν προτάσεις αλλά δεν έλαβαν καμία απάντηση και κατά τον ελληνικό δημοσιουπαλλίστικο τρόπο αφέθηκαν να χρονίζουν.
Παράδειγμα της εν λόγω πολιτικής «άγνοιας», το πρόγραμμα αναβαθμίσεως των αεροσκαφών ναυτικής περιπολίας, την αναγκαιότητα του οποίου είχε επισημάνει από το 2009 το Πολεμικό Ναυτικό, και θα περάσει σχεδόν μια δεκαετία από τότε έως ότου παραληφθεί το πρώτο αναβαθμισμένο P-3 Orion.
Eιρήσθω εν παρόδω βρίσκεται στην τελική ευθεία η διαδικασία παράδοσης του αεροσκάφους της ενδιάμεσης λύσης, το οποίο αναμένεται να ο παραδοθεί στα τέλη του τρέχοντος έτους.
Φυσικά, τροχοπέδη ή εύκολη δικαιολογία για τις καθυστερήσεις της πολιτικής ηγεσίας, διαχρονικά στην εν λόγω δεκαετία, αποτελούν τα εξοπλιστικά σκάνδαλα.
Ουδείς αμφισβητεί ότι κατά την περίοδο 1996-2004 τα μεγάλα εξοπλιστικά, τα οποία ο κ. Σημίτης είχε προαναγγείλει σε μιαν από τις σπάνιες εμφανίσεις του στο Πεντάγωνο, συνοδεύθηκαν από έντονο παρασκήνιο με χρηματισμούς δημοσίων λειτουργών και πλήθος νομικών ατασθαλιών.
Αν και η δικαιοσύνη τα διερευνά και προσπαθεί μέσα από το περίπλοκο νομικό μας σύστημα να βρει την άκρη του νήματος, είναι κοινό μυστικό ότι τα περισσότερα από τα πολιτικά πρόσωπα που είχαν εμπλακεί βρίσκονται στο απυρόβλητο.
Διότι πως αλλιώς θα μπορούσε να αιτιολογηθεί το γεγονός ότι εξαιρετικά ευσυνείδητοι και έμπειροι ανακριτές έχουν εντοπίσει ποσά που χαρακτηρίζονται «ψίχουλα» συγκρινόμενα με αυτά που θρυλείται ότι διακινήθηκαν.
Εκείνο όμως που δεν λέγεται στον Τύπο και είναι μείζονος σημασίας για την κατανόηση των εξοπλιστικών προγραμμάτων, είναι ότι οι παρανομίες και τα αδικήματα εντοπίζονται στην οικονομική συναλλαγή στο οποίο εμπλέκονται το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και η Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών· και δεν αφορά την επιλογή και τη σκοπιμότητα αποκτήσεως των οπλικών συστημάτων η οποία γίνεται από τα Γενικά Επιτελεία.
Για να το καταστήσουμε σαφές. Δεν υπήρξε παρανομία στις αποφάσεις για αγορές εξοπλισμών. Δεν ισχύουν ανόητες συνομωσιολογίες όπως η θεωρία πως η κρίση των Ιμίων έγινε για να αρχίσει το πάρτυ των εξοπλισμών.
Απλώς η κρίση των Ιμίων έδειξε τις ελλείψεις που παρουσίαζαν οι Ένοπλες Δυνάμεις λίγα μόλις χρόνια άτυπης αναστολής μειζόνων αγορών, χωρίς όμως να μειωθούν οι λειτουργικές δαπάνες και τα προγράμματα υποστήριξης του συστημάτων (ανταλλακτικά).
Και μόνον η σκέψη, του πως μπορεί να είναι οι Ένοπλες Δυνάμεις μετά από μερικά χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων όχι μόνον δεν θα υλοποιηθούν κάποια μείζονα προγράμματα (αναβαθμίσεις μαχητικών αεροσκαφών, εκσυγχρονισμό μονάδων επιφανείας, κάλυψη επιχειρησιακών αναγκών με νέα συστήματα κ.α.) αλλά θα μειωθούν ακόμη περισσότερο οι λειτουργικές δαπάνες, μόνο με σενάριο τρόμου μπορεί να παραλληλιστεί.
Το γεγονός ότι ακόμη μπορούν να αποτελούν δύναμη αποτροπής σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην πληθώρα των υλικών που αποκτήθηκαν και αποθηκεύθηκαν κατά την «χρυσή» δεκαετία της «μίζας».
Σε κάθε περίπτωση όμως, δεν θα διαρκέσουν επ’ άπειρον, όπως και το «κομπόδεμα» του ελληνικού λαού.
Ενώ λοιπόν οι τεχνολογικές εξελίξεις τρέχουν και η γείτονα χώρα τις ακολουθεί κατά πόδας, οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας βρίσκονται καταϊδρωμένες στον προηγούμενο αιώνα, και εάν δεν παρθούν σύντομα αποφάσεις τα υπάρχοντα συστήματα σταδιακά θα απαξιωθούν.
Το «δένδρο» λοιπόν του «κακού» δεν είναι οι εξοπλισμοί αλλά οι εμπλεκόμενοι τους οποίους προστατεύει ένα φαύλο σύστημα.
Επιτέλους ήρθε η ώρα να τελειώσει κάποτε αυτή η κοροϊδία, διότι η πολιτική υστεροφημία χτίζεται με πράξεις και όχι με επιζήμια απραξία για την θωράκιση της άμυνας της χώρας.
ΠΗΓΗ
loading...
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.