Σε νέα συμφωνία - πλαίσιο, με αμοιβαίες υποχωρήσεις, οδηγούνται Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και Eurogroup με στόχο την ελάφρυνση και τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του Ελληνικού χρέους.
Πρόκειται για ένα «οδικό χάρτη» που θα κληθεί να συνυπογράψει η κυβέρνηση σε ένα νέο τριμερές μνημόνιο.
Του Θοδωρή Καλούδη
Με όσα έχουν γίνει έως τη στιγμή αυτή γνωστά - και χωρίς να έχει οριστικοποιηθεί η συμφωνία - το ΔΝΤ υποχωρεί έναντι των Ευρωπαίων στην απαίτησή του για «εδώ και τώρα» απόφαση για μείωση του Ελληνικού χρέους, προκειμένου να συμμετάσχει στο Ελληνικό πρόγραμμα. Συζητά αυτό να γίνει μετά το 2018 (όπως επιθυμεί ο κ. Σόϊμπλε) με την προϋπόθεση ότι:
* H Ευρωζώνη θα σχεδιάσει άμεσα και θα δεσμευτεί σε μία ακριβή περιγραφή συγκεκριμένων μέτρων και προϋποθέσεων που θα απαιτηθούν για την ελάφρυνση του Ελληνικού χρέους μετά το 2018.
Το πλαίσιο αυτής της συμφωνίας είναι ανάλογο με εκείνη που είχε υπογραφεί το 2012 από την κυβέρνηση Σαμαρά (Συνεργασία ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ), με μια νέα εξέλιξη: την υποχρέωση του Eurogroup να σχεδιάσει εκ των προτέρων τον «οδικό χάρτη» ελάφρυνσης του Ελληνικού χρέους και τις συναφείς υποχρεώσεις που αναλαμβάνει η Ελλάδα. Και βέβαια να συμφωνήσει το ΔΝΤ με τα μέτρα που θα ληφθούν. Όπως έχει ευφυώς διατυπωθεί (Γ.Αγγελής – Capital) το ΔΝΤ, προκειμένου να προσχωρήσει στο Ελληνικό πρόγραμμα, ζητά από την Ευρωζώνη την έκδοση μιας «εγγυητικής επιστολής» που θα εξασφαλίζει τις ρυθμίσεις για το χρέος μετά το 2018. (Και να για να εκδοθεί αυτή η εγγυητική επιστολή θα πρέπει βεβαίως να προηγηθούν νέες Ελληνικές δεσμεύσεις...)
Το ΔΝΤ προχωρεί όμως και σε μια ακόμα σημαντική απαίτηση από την Ευρωζώνη, που για την Ελλάδα έχει ιδιαίτερη σημασία. Να μειωθεί το πλεόνασμα που είναι υποχρεωμένη η Ελληνική οικονομία να πετυχαίνει έως το 2018 από 3,5% σε 1,5%. Κατά τους αξιωματούχους του Ταμείου, τα μέτρα που εφαρμόζει σήμερα η χώρα μας - και όσα έχουν σχεδιαστεί για το 2017 και μετά - δεν είναι ικανά να οδηγήσουν στο σημερινό στόχο του 3,5% πλεονάσματος. Μπορούν όμως να εξυπηρετήσουν το στόχο του 1,5% που ζητά το ΔΝΤ να εφαρμοστεί άμεσα. Αυτή η θέση του ΔΝΤ έχει διπλή ανάγνωση:
* Είτε θα συμφωνήσει η Ευρωζώνη σε μείωση του στόχου πλεονασμάτων στο 1,5% από τώρα είτε η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να λάβει το 2017 και νέα (δυσάρεστα) μέτρα προκειμένου να κατακτηθεί ο υφιστάμενος στόχος του 3,5%.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ από τις Βρυξέλλες και την Ουάσινγτον, στις συζητήσεις που γίνονται, η Ελλάδα ενημερώνεται μεν δεν συναποφασίζει όμως. Έτσι, όπως αναφέρουν καλά πληροφορημένες πηγές, προϋπόθεση κάθε σχεδιασμού είναι η κυβέρνηση να κλείσει «πάση θυσία» τη δεύτερη αξιολόγηση έως το τέλος του 2016. Και στη συνέχεια, στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων Ευρωζώνης-ΔΝΤ, το πιθανότερο είναι να υποχρεωθεί η Αθήνα να λάβει ούτως ή άλλως νέα μέτρα.
Και αυτό γιατί: Αν δεν υποχωρήσει το Eurogroup στο θέμα του πλεονάσματος, το ΔΝΤ για να συμμετάσχει στο πρόγραμμα θα ζητήσει νέα σκληρά μέτρα γιατί θεωρεί πως με τα υφιστάμενα είναι αδύνατος ο στόχος του 3,5%. Αν πάλι το Eurogroup (δηλαδή ο κ. Σόϊμπλε) συμφωνήσει σε μείωση του του στόχου των ετήσιων πλεονασμάτων στο 1,5%, δύσκολα θα δεχτεί αυτό να περάσει σε ένα νέο τριμερές μνημόνιο, χωρίς την δέσμευση της Ελληνικής κυβέρνησης για επιτάχυνση και άμεση ολοκλήρωση των «μεταρρυθμίσεων», με μέτρα που αφορούν σε όλους σχεδόν τους τομείς της οικονομίας (του δημοσίου, των αποκρατικοποιήσεων, της φοροδιαφυγής, των εργασιακών, των κατώτατων μισθών του συνταξιοδοτικού κ.ά.).