Αξιώσεις που οδηγούν σε μείωση του κατώτατου και των κλαδικών μισθών αλλά και αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων προβάλουν οι δανειστές, όπως αποκαλύπτεται σε έγγραφο των δανειστών που συνοδεύει την έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής.
Οι θέσεις που εκφράζονται στο κείμενο δυναμιτίζουν τη διαπραγμάτευση στην οποία έχουν ήδη διαπιστωθεί αγεφύρωτες διαφορές με την ελληνική πλευρά.
Το κείμενο που κατατέθηκε και στο Eurogroup αναφέρει τις πάγιες, ακραίες θέσεις των δανειστών που προκρίνουν «μοντέλο Δανίας» για την εργασιακή μεταρρύθμιση στην Ελλάδα:
-Οι δανειστές ζητούν την υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων διότι βοηθούν τις επιχειρήσεις να προσαρμοστούν σε περιόδους οικονομικής δυσχέρειας ή προσαρμογής. Επιθυμούν δηλαδή να επικρατήσει ευελιξία στους μισθούς των επιχειρήσεων (wage flexibility) προκειμένου να προσαρμόσουν το εργασιακό κόστος μέσω των τιμών και όχι μέσω των απολύσεων.
-επιμένουν στον καθορισμό του κατώτατου μισθού από το κράτος από το 2017 και μετέπειτα. Ορίζουν μάλιστα τον κατώτατο μισθό μοναδικό ποσό αναφοράς, δηλαδή «απογυμνωμένο» από τα επιδόματα πολυετίας. Ο κατώτατος μισθός, σημειώνουν, θα πρέπει να αναπροσαρμόζεται έτσι ώστε να συμβάλλει στην αύξηση της απασχόλησης και στην μείωση της ανεργίας, ενισχύοντας την αύξηση της ανταγωνιστικότητας.
-Κρίνουν απαραίτητη την κατάργηση των περιορισμών τις ομαδικές απολύσεις καθώς και την αύξηση του ποσοστού του ορίου από 5% σε 10% μηνιαίως. Με αυτή την πρακτική, σημειώνουν, μειώνονται οι κίνδυνοι μαζικής ανεργίας, όπως συνέβη στις επιχειρήσεις Ηλεκτρονική, Softex και Sprider.
-Για το συνδικαλιστικό νόμο υποστηρίζουν ότι δεν έχουν πραγματοποιηθεί αλλαγές στη δομή και την οργάνωση των συνδικάτων, στην εξασφάλιση της εκπροσώπησης όλων των εργαζομένων, καθώς και την εφαρμογή της «ανταπεργίας» («lockout»). Θα ήταν χρήσιμη η δημιουργία μιας πλατφόρμας ηλεκτρονικής καταγραφής των μελών των συνδικάτων που θα μείωνε τη γραφειοκρατία και θα καταπολεμούσε πρακτικές εκμετάλλευσης.
Το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής επισημαίνει πως οι θεσμοί θέλουν να εφαρμόσουν «μοντέλο Δανίας» στην Ελλάδα, καθώς προσανατολίζονται στο πρότυπο «ευελιξία με ασφάλεια» (flexinsurance). Τα κύρια χαρακτηριστικά του Δανικού μοντέλου είναι το απορυθμισμένο θεσμικό πλαίσιο προστασίας της απασχόλησης, οι ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης, η δια βίου μάθηση και ο κοινωνικός διάλογος.
Το μοντέλο προωθεί την ευελιξία γενικώς (συχνές προσλήψεις - απολύσεις, διευθέτηση χρόνου εργασίας κ.α.), επιτρέπει την ευελιξία των μισθών με ταυτόχρονη παροχή κοινωνικών επιδομάτων. Η κινητικότητα της εργασίας -με δίχτυ ασφαλείας για τους ανέργους- είναι το κύριο συστατικό. Το 25% των εργαζόμενων είναι νεοεισερχόμενοι, ενώ περίπου τα 2/3 προέρχονται από άλλη εργασία. Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια για την αποτελεσματική λειτουργία του μοντέλου στη Δανία ήταν η ύπαρξη ισχυρού κοινωνικού κράτους και κονδύλια για τα επιδόματα τα οποία με μεγάλη δυσκολία συγκεντρώνονται στη χώρα μας.
