Στην Ελλάδα το κάγκελο έχει την τιμητική του. Έχει γίνει σύνθημα, «τα μυαλά στα κάγκελα», έχει γίνει τραγούδι «κάγκελα, κάγκελα παντού», έχει εμπνεύσει και παραλληλιστεί με τη στέρηση της ελευθερίας «της φυλακής τα σίδερα (κάγκελα) είναι για τους λεβέντες».
Ένα όμως είναι το πιο γνωστό κάγκελο, αυτό ..«της επί χρήμασι εκδιδομένης γυναικός το σιδηρούν κιγκλίδωμα». Ήταν λίγο πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν στον όρμο του Φαλήρου, στη μεγάλη ξύλινη εξέδρα της παραλίας του Νέου Φαλήρου, στήνονταν οι ιερόδουλες της εποχής, προσμένοντας υπομονετικά τα ναυτάκια του συμμαχικού στόλου για να κάνουν «σεφτέ».
Στα σιδερένια κάγκελα αυτής της εξέδρας, οι ιερόδουλες, με θέα την Ακρόπολη, δημιουργούσαν τέτοιο συνωστισμό, που από ένα σημείο και μετά αναγκάστηκε η κάθε μια τους να γράψει το όνομά της στο κάγκελο που έκανε πιάτσα, θέλοντας να «κλειδώσει τη θέση στη βιτρίνα της». Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, οι ντόπιοι κάτοικοι απαγόρευαν στα παιδιά τους να παίζουν κοντά στα κιγκλιδώματα του αγοραίου έρωτα. Αν και πιθανότατα, τα παιδιά δεν θα άκουγαν τους γονείς τους.
Μια άλλη εκδοχή της ιστορίας θέλει τα κάγκελα να μπαίνουν για πρώτη φορά στο λιμάνι του Πειραιά για να συγκρατήσουν τις ιερόδουλες που προσέρχονταν κατά συρροή στον χώρο, πάλι χάριν του ανταγωνισμού που προκαλούσε η έλευση του συμμαχικού στόλου.
Επίσης, η φράση έχει ταυτιστεί με τον χώρο του νοσοκομείου Αφροδίσιων και Δερματικών Νοσημάτων «Ανδρέας Συγγρός». Οι ιθύνοντες για να βάλουν τάξη στο χώρο αναμονής του νοσοκομείου, όταν οι κοπέλες των κοινών ηθών έκαναν εξετάσεις ,τοποθέτησαν ένα σιδερένιο κάγκελο για να υπάρχει σειρά προτεραιότητας.
Όλες οι εκδοχές δείχνουν σωστές, επικρατέστερη όμως είναι αυτή του Φαλήρου. Σήμερα η έκφραση έχει μείνει στην καθομιλουμένη για να δηλώσει το συνωστισμό ή την έλλειψη τάξης, που μπορεί να δημιουργηθεί σε ένα μέρος, από την μαζική και άτακτη προσέλευση κόσμου.
