Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις προεκλογικές... κορώνες του Αλέξη Τσίπρα και του Πάνου Καμμένου για τις τράπεζες, που θα περνούσαν υπό τον πλήρη κρατικό έλεγχο, λόγω των δισεκατομμυρίων που χρεώθηκε ο ελληνικός λαός για την ανακεφαλαιοποίησή τους επί ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας;
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις προεκλογικές... υστερίες των δύο συγκυβερνητών αυτής της χώρας, που με μια... φωνή καθιστούσαν σαφείς τις δεσμευτικές προθέσεις τους απέναντι στο λαό, πως κανένα σπίτι δεν θα κατέληγε σε χέρια τραπεζίτη;
Τελικά, με μια κίνηση - ματ, η πρώτη φορά... Αριστερά, η πρώτη αριστερή διακυβέρνηση της Ελλάδας, κατόρθωσε το ακατόρθωτο. Και τις διοικήσεις των τραπεζών να μην αλλάξει και τις μετοχές του κράτους στα πιστωτικά ιδρύματα να εκμηδενίσει και οι τράπεζες -τελικά- να καταλήξουν στα ξένα funds, που κατά κύριο λόγο έλαβαν μέρος στην τελευταία ανακεφαλαιοποίηση.
Ως εκ τούτου, το αποτέλεσμα είναι κάτι που πραγματικά για τον ελληνικό λαό, τον Ελληνα πολίτη, τον μικρομεσαίο επιχειρηματία και όλους όσοι σήμερα, εν καιρώ μνημονίων και ανελέητης κρίσης, δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις δανειακές τους υποχρεώσεις, θα αποτελέσει την ταφόπλακα στα όνειρά του για ένα καλύτερο αύριο. Ένα αύριο αμιγώς ελληνικό, πατριωτικό...
Οι τράπεζες, λοιπόν, αλλάζουν χέρια με τέτοιο τρόπο που και ο πλέον αδαής μπορεί να αντιληφθεί πως κρύβει μια απίστευτη επινόηση των δανειστών, κατ' επέκταση των ξένων Funds που βρήκαν άλλους τρόπους να μπουν μέσα στη χώρα, με κάθε νομιμότητα αυτή τη φορά και έτσι να αποκτήσουν πρόσβαση στις περιουσίες των Ελλήνων.
Το μεγάλο παιχνίδι, πια, θα παιχθεί στο πώς θα καταλήξουν σε ξένα χέρια οι περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις, ακόμα και ορισμένες εκ των κορυφαίων και πιο αποδοτικών, που όμως τυγχάνει να έχουν δανειστεί μεγάλα ποσά από τα τραπεζικά πιστωτικά ιδρύματα της χώρας.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, αν προλάβει βέβαια, προετοιμάζεται να φέρει νόμο προς ψήφιση στη Βουλή, σύμφωνα με τον οποίο θα δρομολογηθούν υποχρεωτικές αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου στις επιχειρήσεις εκείνες που έχουν δάνεια σε εκκρεμότητα, ίσες με το ύψος των κεφαλαίων που έχουν δανειστεί.
Θα ζητήσουν, δηλαδή, μέσα στο αποκορύφωμα της κρίσης από τους καταχρεωμένους επιχειρηματίες να αυξήσουν το μετοχικό τους κεφάλαιο και να το καλύψουν με ρευστό που αν είχαν, θα φρόντιζαν κατά κάποιο ποσοστό να ήταν και συνεπείς ως προς τις τράπεζες.
Επειδή, λοιπόν, αυτά τα πράγματα γίνονται μόνο στην Ουγκάντα, οι επιχειρηματίες που δεν θα έχουν ρευστό και δεν θα μπορούν να καλύψουν την υποχρεωτική αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, θα δουν μέσα σε μια νύχτα την επιχείρησή τους να καταλήγει στα χέρια της τράπεζας, αφού έτσι θα «αποπληρώνουν» το σύνολο του δανείου που είχαν λάβει. Και ουσιαστικά, ή θα μείνουν ως διαχειριστές της ίδιας τους της εταιρείας ή θα υποχρεωθούν να φύγουν οριστικά από αυτή, μέσω μεταβίβασης των μετοχών τους στην τράπεζα, δηλαδή στους ξένους ιδιοκτήτες της και τα Funds που αυτοί εκπροσωπούν.
Αυτό θα πει αριστερή διακυβέρνηση μιας χώρας... Αυτοί είναι που προεκλογικά δήλωναν πως θα στείλουν τον Στουρνάρα στο σπίτι του και όχι μόνο, αφού θα τον... έσερναν στα δικαστήρια για να απολογηθεί για τα δικά του «όργια», ενώ τώρα κάθονται στο ίδιο τραπέζι, τρώνε και πίνουν μαζί του και σχεδιάζουν τον τρόπο που θα ρίξουν τη χαριστική βολή στους επιχειρηματίες και τους πολίτες που έχουν δανειστεί από τις τράπεζες χρήματα.
Αυτή είναι η αριστερή... Σεισάχθεια που με τόσο μεγάλη άνεση υποσχόταν ο Αλέξης Τσίπρας στον ελληνικό λαό.
Ίχνος ντροπής πια δεν υπάρχει, γι' αυτό και οι πολίτες δεν συγχωρούν και προετοιμάζονται για τη δική τους δυναμική απάντηση...
